ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری:در صورتي كه متهم بخواهد به جاي معرفي كفيل ، وثيقه بسپارد ، بازپرس مكلف به قبول آن و تبديل قرار است . در اين صورت متهم مي تواند در هر زمان با معرفي كفيل ، آزادي وثيقه را تقاضا كند .

پیشینه

این ماده را باید از ابداعات جدید قانونگذار دانست که حکم آن سابقه ای نداشته و وضع آن را در خاتمه دادن به اختلافات میان حقوقدانان مؤثر دانسته اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق ناظر بر حالتی است که در آن طبق دیدگاه بازپرس صدور قرار کفالت، تصمیم مناسب تری است ولی بنا به درخواست متهم، این قرار به وثیقه تبدیل شده است. در چنین حالتی متهم می تواند در هر زمان که کفیل داشته باشد، وی را معرفی نموده و آزادی وثیقه خود را تقاضا کند. در واقع گاه پیش می آید که متهمی در حوزه قضایی صالح فاید دوست یا آشنایی برای کفالت بوده و به صدور قرار وثیقه (که قراری است شدیدتر) رضایت دهد. از همین روی مطابق ماده فوق چنین امکانی برای او داده شده است.

گروهی معتقدند باید امکان تبدیل قرار کفالت به وثیقه را نوعی تشدید تأمین در نظر گرفت. با توجه به امکان اعتراض به تشدید تأمین از سوی متهم، این تصمیم نیز قابل اعتراض تلقی شده است.