ماده ۲۶۲ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده ۲۶۲ قانون آیین دادرسی کیفری:بازپرس پس از پايان تحقيقات و در صورت وجود دلايل كافي بر وقوع جرم ، به متهم يا وكيل وي اعلام مي كند كه براي برائت يا كشف حقيقت هر اظهاري دارد به عنوان آخرين دفاع بيان كند . هر گاه متهم يا وكيل وي در آخرين دفاع ، مطلبي اظهار كند يا مدركي ابراز نمايد كه در كشف حقيقت يا برائت مؤثر باشد ، بازپرس مكلف به رسيدگي است .
پیشینه
سابقاً بر اساس بند پنجم ماده 192 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) دادگاه مکلف بود در صورت ابراز دلایل جدید مبنی بر کشف حقیقت یا برائت متهم از سوی متهم یا وکیل او، به موضوع رسیدگی کند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
این ماده مبتنی بر اصل برائت و در راستای حمایت از فردی است که ادعایی علیه او مطرح شده است.[۲]عده ای با استناد به عبارت «وجود دلایل کافی بر وقوع جرم» معتقدند بازپرس در صورتی مکلف به اخذ آخرین دفاع از متهم می باشد که معتقد به کافی بودن دلایل وقوع جرم توسط متهم باشد.[۳] همچنین گروهی دریافت احضاریه توسط بازپرس یا وکیل او برای ارائه آخرین دفاع را قرینه ای بر نظر موافق بازپرس به صدور قرار جلب به دادرسی می دانند.[۴]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277884
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706708
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4654712
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4654720