ماده ۳ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

موارد زير در صورتي ‌كه طفل يا نوجوان را در معرض بزه ‌ديدگي يا ورود آسيب به سلامت جسمي، رواني، اجتماعي، اخلاقي، امنيت و يا وضعيت آموزشي وي قرار ‌دهد، وضعيت مخاطره‌ آميز محسوب شده و موجب مداخله و حمايت قانوني از طفل و نوجوان مي ‌شود: الف) بي‏ سرپرستي طفل و نوجوان و يا بي ‌توجهي و سهل ‌انگاري در انجام وظايف قانوني و شرعي نسبت به آنان از سوي هر شخصي كه مكلف به آن است؛ ب) ابتلاي هر يك از والدين، اولياء يا سرپرستان قانوني به بيماري يا اختلال‌ هاي رفتاري، رواني يا شخصيتي و يا بيماري‏ هاي جسمي واگير صعب ‏العلاج به تشخيص پزشكي قانوني؛ پ) زنداني‌ شدن هر يك از والدين، اولياء يا سرپرستان قانوني؛ ت) ابتلاء هر يك از والدين، اولياء يا سرپرستان قانوني به اعتيادهاي زيان‏ آور نظير مواد مخدر و روانگردان يا قمار؛ ث) قوادي و يا دائر يا اداره‌ كردن مراكز فساد و فحشا توسط هر يك از والدين، اولياء يا سرپرستان قانوني و يا اشتهار آنها به فساد اخلاق و فحشا؛ ج) خشونت مستمر والدين، اولياء، سرپرستان قانوني و يا ساير اعضاي خانواده نسبت به يكديگر؛ چ) عدم اقدام براي ثبت واقعه ولادت يا عدم اخذ اسناد سجلي يا هويتي براي طفل يا نوجوان بدون عذر موجه؛ ح) بازماندن طفل و نوجوان از تحصيل؛ خ) طرد شدن طفل و نوجوان از سوي خانواده؛ د) كم‌ تواني جسمي يا ذهني طفل و نوجوان، ابتلاي وي به بيماري‌ هاي خاص يا اختلال هويت جنسي؛ ذ) نقض قوانين جزائي توسط طفل يا ارتكاب جرم توسط نوجوان و يا استفاده از آنها در فعاليت ‌هاي مجرمانه، وارد شدن يا وارد كردن طفل و نوجوان در فعاليت‏ هايي نظير تكدي‏ گري و قاچاق و همچنين اعتياد آنان به مواد مخدر، روانگردان يا مشروبات الكلي؛ ر) هرگونه وضعيت زيانبار ناشي از فقر شديد، آوارگي، پناهندگي، مهاجرت يا بي ‌‌تابعيتي؛ ز) فرار مكرر از خانه يا مدرسه و ترك تحصيل از سوي طفل يا نوجوان؛ ژ) سوء رفتار نسبت به طفل و نوجوان و يا بهره‏ كشي از او.