نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 526 مورخ 1368/2/19 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها و قانون ‌تجدیدنظر احکام دادگاه ها)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۲۶ مورخ ۱۳۶۸/۲/۱۹ هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها قبل از لازم‌الاجرا شدن قانون تجدیدنظر احکام دادگاه‌ها):'''نظر به [[ماده ۴ قانون مدنی]] که مقرر می‌دارد: اثر [[قانون]] نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ماقبل خود اثر ندارد مگر این که در خود قانون مقررات خاصی اتخاذ شده باشد و نظر به اینکه در قانون تعیین موارد تجدیدنظر احکام [[دادگاه|دادگاه‌ها]] و نحوه رسیدگی به آنها مصوب مهرماه ۱۳۶۷ مقررات خاصی برای رسیدگی به [[درخواست تجدیدنظر]] [[محکوم علیه]] نسبت به [[حکم|احکام]] سابق [[دادگاه]]‌های کیفری قید نشده و بر طبق [[بند (ب) از مواد الحاقی به قانون آیین دادرسی مصوب آذرماه ۱۳۴۹]] [[رای|آراء]] دادگاه‌ها از حیث قابلیت اعتراض و پژوهش و [[فرجام]] تابع قانون مجری در زمان صدور آن می‌باشد؛ لذا [[محکوم علیه]] حکم کیفری که قبل از لازم‌الاجرا شدن قانون تعیین موارد [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] احکام دادگاه‌ها صادر گردیده نمی‌تواند رأساً به استناد قانون مزبور درخواست تجدیدنظر نماید. این [[رأی]] بر طبق [[ماده ۳ از مواد الحاقی به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷]] برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۴ قانون مدنی]]
* [[ماده ۳ از مواد الحاقی به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷]]

== جستارهای وابسته ==
* [[محکوم علیه]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۶۸]]