نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 546 مورخ 1369/11/30 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم صلاحیت دادگاه‌های دادگستری در رسیدگی به ‌دعاوی اراضی کشت موقت)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۴۶ مورخ ۱۳۶۹/۱۱/۳۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم صلاحیت دادگاه‌های دادگستری در مورد رسیدگی به دعاوی شمول یا عدم شمول اراضی کشت موقت):'''تشخیص [[اراضی کشت موقت]] بر طبق [[ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون واگذاری زمین‌های دایر و بایر مصوب 1365|ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون واگذاری زمین‌های دایر و بایر مصوب ۸ آبان ۱۳۶۵]] [[هیئت وزیران]] به عهده هیئت واگذاری زمین محول شده و در تبصره این ماده تصریح گردیده که اعتراضات مربوط به شمول یا عدم شمول اراضی کشت موقت از طرف هیئت بررسی و در صورتی که [[اعتراض]] باقی باشد جهت رسیدگی نهایی به ستاد مرکزی واگذاری زمین ارجاع می‌شود [[آیین‌نامه‌|آیین‌نامه]] مزبور در جلسه مورخ ۱۳۶۷/۷/۱۵ [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]] بررسی و تصویب گردیده و اعتبار اجرایی دارد؛ بنابراین [[رأی]] شعبه چهاردهم [[دیوان عالی کشور]] که بر مبنای این [[مصوبه]] صادر گردیده صحیح تشخیص می‌شود. این رأی بر طبق [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون واگذاری زمین‌های دایر و بایر مصوب 1365]]
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1369]]