عاریه مطلقه آن است که معیر زمان یا مورد استفاده از مال مستعاره را مشخص نکرده باشد، بنابراین حد انتفاع از آن را عرف مشخص می کند.[۱]

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. اساس در قوانین مدنی (المدونه). چاپ 1. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1441896