ماده ۲۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۰ توسط Wikihagh admin (بحث | مشارکت‌ها) (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 202 قانون آیین دادرسی مدنی را به ماده ۲۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

هرگاه کسی اقرار به امری نماید که دلیل ذی‌حق بودن طرف او باشد، دلیل دیگری برای ثبوت آن لازم نیست.

توضیح واژگان

اقرار :در لغت به معنای اذعان یا اعتراق به حق می‌باشد و عبارت است از اخبار به حقی برای غیر و به ضرر خود، (۳۱۲۴۱۸//685964) اقرار از جمله ادله ای است که حدود و اعتبار و ارزش اثباتی آن در قانون مشخص شده و با ارزش‌ترین ادله می‌باشد به طوری که اقرار را «سید ادله» و «ملکه دلایل» می‌نامند. ۵۶۸۳۸۹

اقرار قاطع دعوا: اقراری است که شامل خواسته مطلوب مدعی بوده و دعوا را کلا یا بعضاً فیصله می‌دهد این اقرار دادرس را از رسیدگی به دعوا معاف و ممنوع می‌سازد، تعریف اقرار در ماده ۱۲۵۹ ق. م نیز ناظر به همین اقرار می‌باشد. ۱۲۵۹۱۱۳//1259127

پیشینه

پیش از اصلاح قانون مدنی میان دلایل اثبات به ترتیب اهمیت آنان طبقه‌بندی روشنی به شرح ذیل وجود داشت: ۱) اقرار ۲) اسناد ۳) گواهی ۴) اماره‌ها ۵) سوگند، که در این طبقه‌بندی اقرار ملکه دلایل و قاطع دعوا بود. ۱۱۶۹۴۶

نکات توضیحی وتفسیری دکترین

اقرار قاطع دعوا در یک بررسی مقابل اقرار به مقدمات دعوا قرار می‌گیرد که این اقرار ناظر به مقدمات اثبات دعوا و اسباب مورد استناد مدعی است ولی قاطع دعوا نیست و حق مورد مطالبه را نمی‌پذیرد مانند اینکه در دعوای که مستند آن سندی باشد، خوانده اصالت سند را بپذیرد که دلیلی بر پذیرش اصل خواسته و مدعی وجود ندارد. ۱۲۵۹۱۱۹

اقرار قاطع دعوا اقراری است که شامل خواسته مطلوب مدعی بوده و دعوا را کلا یا بعضاً فیصله می‌دهد این اقرار دادرس را از رسیدگی به دعوا معاف و ممنوع می‌سازد، تعریف اقرار در ماده ۱۲۵۹ ق. م نیز ناظر به همین اقرار می‌باشد. ۱۲۵۹۱۱۳//1259127 حکم صادره بر پای اقرار قاطع غیرقابل تجدید نظر می‌باشد. ۱۱۱۱۹۵

مصادیق و نمونه‌ها

در دعوای خلع ید با احراز مالکیت خواهان، اگر خوانده به غاصبانه بودن تصرف خود در ملک خواهان اقرار نماید، دیگر موجبی برای ادامه رسیدگی و تجدید جلسه دادگاه نبوده و پرونده معد صدور حکم است و مفتضی است دادگاه خوانده را به خلع ید محکوم کند. ۱۳۳۰۵۸۰