ماده ۳۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
دادگاه پس از اعلام ختم دادرسي با استعانت از خداوند متعال ، با تكيه بر شرف و وجدان و با توجه به محتويات پرونده و ادله موجود ، در همان جلسه و در صورت عدم امكان در اولين فرصت و حداكثر ظرف يك هفته به انشاي رأي مبادرت مي كند . رأي دادگاه بايد مستدل ، موجه و مستند به مواد قانون و اصولي باشد كه بر اساس آن صادر شده است . تخلف از صدور رأي در مهلت مقرر موجب محكوميت انتظامي تا درجه چهار است .
دادگاه پس از اعلام ختم دادرسي با استعانت از خداوند متعال ، با تكيه بر شرف و وجدان و با توجه به محتويات پرونده و ادله موجود ، در همان جلسه و در صورت عدم امكان در اولين فرصت و حداكثر ظرف يك هفته به انشاي رأي مبادرت مي كند . رأي دادگاه بايد مستدل ، موجه و مستند به مواد قانون و اصولي باشد كه بر اساس آن صادر شده است . تخلف از صدور رأي در مهلت مقرر موجب محكوميت انتظامي تا درجه چهار است .
== پیشینه ==
سابقاً ماده 212 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 138) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278580|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>


== توضیحی واژگان ==
== توضیحی واژگان ==
اعلام ختم دادرسی را باید متفاوت از ختم دادرسی دانست. اگرچه لازم است ختم دادرسی در پایان دادرسی از سوی رییس دادگاه به طرفین اعلام شود اما گروهی معتقدند در غالب موارد این اتفاق رخ نداده و طرفین از روی حدس گمان کفایت رسیدگی را حدس می زنند.4706800
اعلام ختم دادرسی را باید متفاوت از ختم دادرسی دانست. اگرچه لازم است ختم دادرسی در پایان دادرسی از سوی رییس دادگاه به طرفین اعلام شود اما گروهی معتقدند در غالب موارد این اتفاق رخ نداده و طرفین از روی حدس گمان کفایت رسیدگی را حدس می زنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4706800|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
علت لزوم انشاء رأی دادگاه در همان جلسه یا ظرف یک هفته را پیشگیری از تحت فشار قرار دادن قاضی برای صدور یک رأی خاص و تضمین استقلال وی دانسته اند.4706812
علت لزوم انشاء رأی دادگاه در همان جلسه یا ظرف یک هفته را پیشگیری از تحت فشار قرار دادن قاضی برای صدور یک رأی خاص و تضمین استقلال وی دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4706812|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>
[[رده:ایروانی]]

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۲

دادگاه پس از اعلام ختم دادرسي با استعانت از خداوند متعال ، با تكيه بر شرف و وجدان و با توجه به محتويات پرونده و ادله موجود ، در همان جلسه و در صورت عدم امكان در اولين فرصت و حداكثر ظرف يك هفته به انشاي رأي مبادرت مي كند . رأي دادگاه بايد مستدل ، موجه و مستند به مواد قانون و اصولي باشد كه بر اساس آن صادر شده است . تخلف از صدور رأي در مهلت مقرر موجب محكوميت انتظامي تا درجه چهار است .

پیشینه

سابقاً ماده 212 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 138) در این خصوص وضع شده بود.[۱]

توضیحی واژگان

اعلام ختم دادرسی را باید متفاوت از ختم دادرسی دانست. اگرچه لازم است ختم دادرسی در پایان دادرسی از سوی رییس دادگاه به طرفین اعلام شود اما گروهی معتقدند در غالب موارد این اتفاق رخ نداده و طرفین از روی حدس گمان کفایت رسیدگی را حدس می زنند.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

علت لزوم انشاء رأی دادگاه در همان جلسه یا ظرف یک هفته را پیشگیری از تحت فشار قرار دادن قاضی برای صدور یک رأی خاص و تضمین استقلال وی دانسته اند.[۳]

  1. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278580
  2. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706800
  3. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706812