۳۰٬۵۹۸
ویرایش
ماده ۶۶۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۵۸
، ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[عنصر مادی]] این جرم، تهدید با | [[عنصر مادی]] این جرم، اخذ سند به عنف یا تهدید است<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=428076|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=13}}</ref> در واقع، عمل مرتکب در این جرم، تهدید با زور به صورت خشونت آمیز، جبری و قهری است<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ندای انصاف و عدالت در رسیدگی صدور حکم و نحوه اجرای آن|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2270948|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=1}}</ref>این جرم از [[جرم مرکب|جرایم مرکب]] است، بنابراین رکن مادی آن، متشکل از دو رفتار است: 1- [[استفاده]] از جبر، قهر یا اکراه و تهدید، 2- اخذ نوشته، سند، امضا و سایر موارد مذکور.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جرایم علیه اجرای عدالت قضایی (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3171772|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=یکرنگی|چاپ=2}}</ref> | ||
از لحاظ [[عنصر معنوی]]، جرم موضوع این ماده، [[جرم عمدی|عمدی]] است و مرتکب باید علاوه بر [[علم]] به بی حقی خود، [[قصد نتیجه]] ([[سو نیت خاص|سوء نیت خاص]]) یعنی دست یابی به سند یا نوشته را داشته باشد، [[انگیزه]] در تهدید، مانع تحقق جرم نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1576284|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=13}}</ref>علاوه بر این لازم نیست تهدید به طور مستقیم باشد، بلکه کافی است تهدیدکننده مطمئن باشد که موضوع به اطلاع قربانی، رسانده خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=676468|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | از لحاظ [[عنصر معنوی]]، جرم موضوع این ماده، [[جرم عمدی|عمدی]] است و مرتکب باید علاوه بر [[علم]] به بی حقی خود، [[قصد نتیجه]] ([[سو نیت خاص|سوء نیت خاص]]) یعنی دست یابی به سند یا نوشته را داشته باشد، [[انگیزه]] در تهدید، مانع تحقق جرم نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1576284|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=13}}</ref>علاوه بر این لازم نیست تهدید به طور مستقیم باشد، بلکه کافی است تهدیدکننده مطمئن باشد که موضوع به اطلاع قربانی، رسانده خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=676468|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | ||