ماده 120 قانون مدیریت خدمات کشوری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۲۰ قانون مدیریت خدمات کشوری: کارمندان رسمی در یکی از حالات ذیل قرار خواهند داشت:

الف ـ اشتغال در یکی از پستهای سازمانی.

ب - مرخصی استعلاجی، استحقاقی و بدون حقوق.

ج ـ آماده به خدمت به موجب ماده (۱۲۲) این قانون.

د ـ انتقال یا مأموریت به دستگاه‌های اجرائی دیگر یا مأموریت آموزشی برای طی دوره‌های آموزش کوتاه مدت یا کارآموزی.

هـ ـ انفصال موقت یا دائم یا اخراج به موجب احکام قطعی مراجع قضائی یا هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری یا احکام ماده (۹۱) این قانون.

و ـ استعفاء و بازخریدی به موجب احکام مذکور دراین قانون و قانون رسیدگی به تخلفات اداری.

ز ـ سایر حالات که در قانون رسیدگی به تخلفات اداری و سایر قوانین پیش‌بینی شده‌است.

فلسفه و مبانی نظری ماده

به استناد بند الف ماده 60 قانون برنامه پنجم توسعه، احکام مربوط به انتقال و مأموریت کارکنان رسمی و ثابت بین دستگاه ها قابل اجراست. انتقال با صدور حکم یا ابلاغ رسمی از سوی دستگاه مبدأ صورت می گیرد.[۱]

ضوابط عمومی حاکم بر انتقال کارمندان بدین منوال است که رابطه استخدامی کارمند منتقل شده با دستگاه مبدأ به اتمام می رسد و براساس مقررات استخدامی دستگاه مقصد از جمله حقوق و مزایا مناط عمل است.[۲]

منابع

  1. یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320576
  2. یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320576