نمایش مبدأ برای مبانی و معیارهای فردی‌سازی قرارهای تأمین کیفری در سنجۀ قواعد معیار سازمان ملل متحد برای قرارهای غیرسالب آزادی (قواعد توکیو 1990)

'''مبانی و معیارهای فردی‌سازی قرارهای تأمین کیفری در سنجۀ قواعد معیار سازمان ملل متحد برای قرارهای غیرسالب آزادی (قواعد توکیو 1990)''' نام مقاله ای است از [[عباس زراعت]] و [[سید علی موسوی بایگی]] که در شماره صد و هفت دوره 83(پاییز 1398) [[مجله حقوقی دادگستری]] منتشر شده است.

== چکیده ==
فردی‌سازی قرارهای تأمین کیفری، همچون فردی‌سازی مجازات، به معنی اعمال و اجرای قرارهای تأمین کیفری متناسب با ماهیت جرم ارتکابی یا خصوصیات مجرم و مجنی‌علیه است که ضمن پیش‌بینی در اسناد عام و خاص حقوق بشری در عرصۀ بین‌المللی، در مقررات داخلی ایران نیز منعکس شده است. موضوع قرارهای تأمین کیفری، انسانی است که تحت حمایت اصل برائت قرار داشته و به‌عنوان متهم و نه محکومٌ‌علیه در پرونده حضور دارد و از‌این‌رو رعایت کرامت و وضعیت خاص او در صدور این قرار و در نتیجه، پیشگیری از آثار سوء تصمیم قضایی، اهمیتی دوچندان دارد.

مبانی فردی‌سازی قرارهای تأمین کیفری در نظریه‌های مختلف جرم‌شناسی و اصول حقوقی مندرج در اسناد بین‌المللی و مقررات مختلف، یافت می‌شود. همچنین نحوۀ اعمال این امر، یعنی تناسب یا عدم تناسب در تعیین قرارهای تأمین، به‌طور عام و تعیین قرارهای بازداشت موقت، به معنای خاص، دارای موازین و معیارهایی صریح در قواعد معیار سازمان ملل متحد برای قرارهای غیرسالب آزادی (قواعد توکیو 1990، دارای قطعنامۀ مجمع عمومی سازمان ملل متحد) است که ضرورت دارد این معیارها و نیز میزان هم‌سویی قانون‌گذار ایران، به‌عنوان عضوی از سازمان ملل متحد، با آن مطالعه شده و خلأهای تقنینی موجود ارزیابی شود.

== کلیدواژه‌ها ==

* فردی سازی
* قرار تامین
* آیین دادرسی کیفری
* تعامل گرایی کیفری
* قواعد توکیو

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۲ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 2 قانون آیین دادرسی کیفری]]
* [[اصل ۳۷ قانون اساسی|اصل 37 قانون اساسی]]

[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1398]]
[[رده:مقالات مجله حقوقی دادگستری]]
[[رده:مقالات شماره صد و هفت مجله حقوقی دادگستری]]
[[رده:مقالات حقوق کیفری]]
[[رده:مقالات عباس زراعت]]
[[رده:مقالات سید علی موسوی بایگی]]