نظریه شماره 1088/95/7 مورخ 1395/05/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نظریه شماره 1088/95/7 مورخ  1395/05/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': استعلام :

نظر به اینکه قرار ممنوع الخروج بودن محکوم علیه به موجب ماده [[ماده 23 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی|23 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب 1393]] مرجع اجرا کننده رأی به تقاضای محکوم له قرار ممنوع الخروج محکوم علیه را صادر می کند و در تبصره همان ماده ذکر شده درخصوص سفر واجب که و جوب آن از قبل ثابت شده باشد و سفرهای درمانی ضروری دادگاه موقتا به محکوم علیه اجازه خروج از کشور را می دهد لذا قرار ممنوع الخروج بودن محکوم علیه را می بایست قاضی اجرای احکام صادر نماید یا دادگاه صادرکننده دادنامه؟ بر فرض اینکه قاضی اجرای احکام قرار ممنوع الخروج بودن محکوم علیه را صادر نماید درخصوص خروج از کشور به لحاظ سفرهای واجب و ضروری از جمله سفرهای درمانی با ملحوظ نظر داشتن تبصره همان ماده که ذکر دادگاه شده اجازه خروج با قاضی اجرای احکام می باشد یا قاضی دادگاه صادرکننده حکم؟

نظریه مشورتی [[اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] :

 

با عنایت به ماده [[ماده 23 و تبصره آن از قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی|23 و تبصره آن از قانون نحوه اجرای محکومیت¬¬های مالی مصوب 1394]]، مرجع اجرا کننده رأی به تقاضای محکوم¬له قرار ممنوع¬¬الخروجی محکوم¬علیه را تا زمان اجرای رأی یا ثبوت اعسار یا جلب رضایت محکوم¬له یا سپردن تأمین مناسب صادر می¬کند و همین مرجع در خصوص سفرهای واجب و درمانی ضروری، موقتاًٌ اجازه خروج از کشور را به محکوم¬علیه می¬دهد. بنابراین، مرجع صادر کننده این قرار و اجازه دهنده برای خروج از کشور، دادگاهی است که حکم زیر نظر آن اجرا می¬شود و قاضی اجرای احکام مدنی در این خصوص اختیاری ندارد، مگر آنکه به عنوان دادرس علی¬البدل دادگاه اقدام نماید.