آزادی محوری

در حقوق عمومی مدرن، در روابط بین قدرت و آزادی، اصول بر آزادی و تقدم جامعه بر قدرت است؛ به این معنا که آزادی انسان نیاز به متن و سند خاصی ندارد و قدرت با اتکا به آزادی انسان پدید آمده است و بنابراین، قدرت دولت نیاز به سند و اثبات دارد. اصالت آزادی یا آزادی محوری، جایگاه ویژه‌ای به قانون اساسی اعطا می‌کند به این شرح که قوانین اساسی مبتنی بر ایده قرارداد اجتماع بین انسان‌های آزاد است. همچنین آنچه به موجب قوانین اساسی تأسیس می‌شود، قدرت است نه آزادی. بنابراین، برای فهم اختیارات دولت، باید به قانون اساسی مراجعه نمود، اما اعتبار آزادی‌های افراد نیازی به تصریح در قانون اساسی ندارد، موضوعی که در آراء دیوان اروپایی حقوق بشر نیز نمود دارد.