حق انتفاع به نفع معدوم و به تبع موجود

حق انتفاع به نفع معدوم و به تبع موجود، به دو دسته صریح و ضمنی، قابل تقسیم است. حق انتفاع به نفع معدوم و به تبع موجود، به صورت ضمنی، در موردی قابل تصور است که عمری، بنا بر توافق طرفین تا زمان حیات مالک معتبر بوده و با فوت منتفع، وراث او می‌توانند تا وقتی که حابس زنده است؛ از منافع مال مزبور بهره‌مند گردند.

مواد مرتبط

• ماده ۴۵ قانون مدنی

مصادیق

• ایجاد حق انتفاع برای حمل، صحیح است؛ مشروط بر اینکه زنده متولد گردد.

مقالات مرتبط

• کارکرد فرض قانونی در نظام‌ های حقوقی

جستارهای وابسته

• حق انتفاع