ماده ۱۵۵ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲
در كليه موارد مذكور در اين قانون هر گاه مصدوم احتياج به كمك فوري داشته و راننده با وجود امكان رساندن مصدوم به مراكز درماني يا استمداد از مأمورين انتظامي از اين كار خودداري كند و يا بمنظور فرار از تعقيب محل حادثه را ترك و مصدوم را رها كند بر حسب نتيجه حاصل از‌صدمه وارده حسب مورد بيش از نصف حداكثر مجازاتهاي مقرر در مواد 149 الي 152 اين قانون محكوم خواهد شد. هر گاه موضوع اتهام با مواد 150 و 151 اين قانون منطبق باشد، يا گذشت شاكي تعقيب يا اجراي حكم موقوف ميگردد. راننده در صورتي ميتواند براي انجام تكليف مذكور در اين ماده وسيله نقليه را از صحنه حادثه حركت دهد كه براي كمك رساندن به مصدوم توسل به طريق ديگر ممكن نباشد. در تمام موارد مذكور در اين قانون هرگاه راننده مصدوم را به نقاطي براي معالجه و استراحت برساند و يا مأمورين مربوطه را از واقعه آگاه كند و يا بهر‌نحوي موجبات معالجه و استراحت و تخفيف آلام مصدوم را فراهم كند، دادگاه مقررات تخفيف را درباره او رعايت خواهد نمود.