ماده 46 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 46 قانون امور حسبی''': در [[امور حسبی]] اگر [[دادرس]] آشنا به زبان اشخاص باشد ملزم به مداخله دادن مترجم نیست و در صورت احتیاج به مترجم دادرس می تواند ‌کسی که طرف اعتماد اوست برای ترجمه انتخاب نماید.

مطابق فقه اگر [[قاضی]] نیاز به مترجم داشته باشد باید توسط دو شخص عادل ترجمه انجام شود اما در ماده 46 [[قانون امور حسبی]] حضور یک مترجم کافی دانسته شده است و تنها شرط مترجم نیز مورد اعتماد بودن اوست برخلاف سایر مترجمینی که باید از میان اشخاص معین شده در قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی مصوب 20 خرداد ماه 1316 انتخاب شوند و جهات رد آن ها مانند کارشناسان دادگستری و گسترده تر از ماده 8 قانون امور حسبی است، قانون امور حسبی ترتیب آسان تری را مقرر نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل فقهی-حقوقی قانون امور حسبی و تأثیر آن در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3453460|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=2}}</ref>