بررسی فقهی نظریه طلاق قضایی درصورت عدم رعایت حق مواقعه زوجه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''''بررسی فقهی نظریه طلاق قضایی درصورت عدم رعایت حق مواقعه زوجه''''' نام مقاله ای است از [[ام البنین اله مرادی]] که در شماره هفتاد و چهار، دوره بیست و ششم (بهار و تابستان 1400) [[دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق)]] منتشر شده است.

دراثر نکاح دائم، رابطه زوجیت بین زن و شوهر ایجاد می گردد و تکالیف و حقوقى براى هریک نسبت به دیگرى به وجود مى آید. دسته ای از این حقوق مربوط به زوجه است که زوج موظّف به انجام آنهاست؛ ازجمله این حقوق مواقعه است. فقها بر این عقیده اند که زوج نباید بیشتر از چهار ماه، مواقعه با همسر خود را ترک کند. سؤالی که مطرح می شود این است که اگر مواقعه حق زن محسوب می شود، چه ضمانت اجرایی برای آن در نظر گرفته شده است و اگر مرد این حق زوجه را رعایت نکند، آیا زن حق دادخواهی دارد یا بر این ظلمِ مرد، باید صبر کند تا چراغ عمرش خاموش شود. در این مقاله، با استناد به دلایل فقهى معتبر به اثبات این امر پرداختیم که درصورت تخلف زوج از ادای این حق یا عجز و ناتوانیِ او، مانند موردی که زوج دچار عیوبی ازقبیل عنن طاری شده باشد و نتواند از حق فسخ استفاده کند، قاضی می تواند به درخواست زوجه، حکم به الزام زوج به طلاق دهد و درصورت میسر نشدن، خود قاضی طلاق را جاری می کند. اثبات این موضوع هدف اساسى این پژوهش است.

 

* [[مواقعه]]  

* زوجه  

 

* [[ماده 1102 قانون مدنی]]

* [[ماده ۱۱۲۹ قانون مدنی|ماده 1129 قانون مدنی]]

* [[ماده 1130 قانون مدنی]]

 

 

[[رده:مقالات سال 1400]]