اختیار دولت میزبان در تغییر قرارداد بلندمدت فروش نفت (ضمیمۀ قرارداد بالادستی): تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «.» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
.
'''اختیار دولت میزبان در تغییر قرارداد بلندمدت فروش نفت ‏ (ضمیمۀ قرارداد بالادستی)‏'''، مقاله ای از [[رضا طجرلو]]، [[محمدرضا افشاری]]، [[سید محمد طباطبائی نژاد]] است که دوره هفتم شماره اول [[نشریه مطالعات حقوق انرژی]] دانشگاه تهران منتشر شده است.
 
== چکیده ==
مطابق با نظر قانون گذار،جبران سرمایه گذاری شرکت های نفتی در قراردادهای خدماتی (بیع متقابل و IPC)، مشروط به حصول تولید تجاری میدان و از محل فروش همان تولیدات یا عواید آن خواهد بود. در این راستا قراردادهای بلندمدت فروش نفت به صورت ضمیمه قرارداد بالادستی و برای بازپرداخت هزینه ها و حق الزحمه پیمانکار منعقد می شود. اجرای این قراردادها در طول زمان، تغییر شرایط در بازار داخلی و جهانی، اهمیت به سزای نفت در تامین انرژی و اثرات سیاسی و اقتصادی آن در منطقه و جهان،موجب شده است تا این قراردادها در معرض تغییر قرار گیرند . بنابر اهمیت موضوع، پس از تعیین ماهیت قراردادهای بلند مدت فروش نفت ضمیمه، بررسی اختیار دولت در تغییر آنها و آثار و تبعات این تغییر، از مباحث این تحقیق خواهد بود.در نهایت راه حلی مناسب برای حفظ حقوق سرمایه گذار خارجی ارائه می شود به نحوی که حقوق و انتظارات مشروع او، در عین رعایت حقوق و اختیارات فوق قراردادی دولت، حفظ و تامین شود.
 
== کلید واژه ==
 
* پیمانکار
* تغییر در قرارداد
* دولت میزبان
* قرارداد های بلند مدت فروش نفت
 
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده 2 قانون نفت 1366 اصلاحی سال 1390|ماده 2 قانون نفت]]
۲٬۳۲۹

ویرایش

منوی ناوبری