بزه دیدگی اطفال در حقوق ایران (بیگی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''''بزه دیدگی اطفال در حقوق ایران''''' نام کتابی است از [[جمال بیگی]] که به همت [[نشر میزان]] به چاپ رسیده است.

طفل به عنوان موجودى پردازشگر به طور فعال به تغيير و پردازش اطلاعات محيط پيرامون خویش می‌پردازد تا به «نظم ذهنی» متناسب دست يابد. يكى از یافته‌های روشن «روان‌شناسی شناختی» آن است كه اين الگوهاى ذهنى به سرعت شكل می گیرند در حالى كه به سختى مى توان آن را تغيير داد. از همین روی طفلى كه در معرض بزه‌دیدگی قرار گرفته است، می آموزد که همان الگوى رفتارى را برگزيند. همچنین طفل بزه‌دیده خواهد آموخت که جهانی ناامن در پیش روی اوست. بررسی‌های علمى موجود نيز حاكيست كه به عنوان مثال بسیاری از مرتکبان «سوء رفتار با کودک» در گذشته خود قربانى سوء رفتار بوده اند يا اطفالى كه در خانواده، خشونت را تجربه می كنند مورد سوء استفاده بيشترى قرار می گيرند. از نظر روانشناسى، بزه‌دیدگی طفل نمادی از یک رابطه نابرابر و سوء استفاده از قدرت است؛ در واقع آنچه كه بزهديدگى را به عنوان ضربه جبران ناپذير روانى در خصوصاطفال مطرح مى سازد آن است كه موجودى صاحب حق اما مظلوم «طفل» توسط موجودى صاحب قدرت اما ظالم «معمولاً یک فرد بالغ» مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد. بزه‌دیدگی اطفال غالباً بر اساس ضرورت‌هایی شکل می‌گیرد که برخاسته از نیازهای آنها است. طی دوران گذشته و دوره‌ی حاضر آسیب پذیری و ضعف اطفال، محرک اصلى در بزهديدگى و ارتكاب جرم نسبت به آنها بوده است. بايد راهبردهاى متناسب با سطوح اجرايى جوامع مختلف براى مقابله با چالش‌هاى عظيمى كه به عدم تناسب شرايط رعايت حقوق كودكان منجر شده آغاز شود. مادامى كه اطفال امروز، عاملان بقاى فردا مورد حمايت كافى قرار نگيرند آينده بشريت چشم‌انداز مبهمی خواهد داشت و در اين ميان دولت ها بايد سعى خود را بر احقاق حقوق اساسى و انسانى اطفال، جلوگيرى از هرگونه سوء استفاده و بهره كشى، تضمين آموزش، سلامت بهداشتی و روانی و زندگی موافق اجتماعی كودكان متمركز كنند.

در نهايت اينكه براى مبارزه با اين چالش عظيم قرن بايد با اتكا بر منابع موجود به دور از هرگونه بلندپروازى، خدمات و امكانات ضرورى براى اطفال و در واقع تمدن بشری فراهم شود تا با اجرای برنامه‌های علمی و همکاری‌های بین‌المللی به آینده پرتاب شویم.