ماده 281 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 281 قانون امور حسبی''': کسی که نمی تواند حرف بزند هرگاه بخواهد [[وصیت‌ نامه]] سری تنظیم کند باید تمام وصیت‌ نامه را به خط خود نوشته و امضاء نماید و نیز ‌در حضور مسئول دفتر رسمی روی وصیت ‌نامه بنویسد که این برگ وصیت‌ نامه او است و در این صورت مسئول دفتر باید روی پاکت یا لفافی که ‌وصیت ‌نامه در او است بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته است.

 

* [[ماده 279 قانون امور حسبی]]

فرض ماده 281 [[قانون امور حسبی]] در خصوص موردی است که شخص لال است و توانایی صحبت کردن ندارد. در این صورت اگر شخص بخواهد وصیت نامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود بنویسد لذا باید باسواد باشد. همچنین باید وصیت نامه را امضا کند. بدون امضا وصیت نامه اعتباری نخواهد داشت. چنین شخصی باید روی وصیت نامه و لفاف و پاکت وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او می باشد و مسئول دفتر اسناد رسمی نیز روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه قرارداده شده است گواهی نماید که موصی وصیت نامه را در حضور او نوشته است. بنابراین بر خلاف [[ماده 279 قانون امور حسبی|ماده 279]] که در هنگام امانت گذاردن رویت امضای موصی کافی بود در ماده 281 نوشتن وصیت نامه و امضای آن هر دو باید به رویت سردفتری که وصیت نامه نزد وی [[امانت]] گذاشته می شود برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649720|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>