ماده 366 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 366 قانون امور حسبی''': [[رای دادگاه]] دایر به رد [[درخواست]] تصدیق قابل [[تجدیدنظر خواهی|پژوهش]] و [[فرجام]] است.

به نظر می رسد، رای دادگاه مبنی بر رد درخواست تصدیق حصر وراثت چون ماهیت قرار را دارد قابل اعاده دادرسی نباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اعاده دادرسی (در آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2128788|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>

[[ماده ۳۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 332 قانون آیین دادرسی مدنی]] از قرارهای رد درخواست در امور حسبی نامی نبرده است و آنچه را که بیان نموده مربوط به امور ترافعی است. لذا اگر قرار رد درخواست تصدیق انحصار وراثت، قرار رد درخواست مهر و موم ترکه و امثال این قرارها در امور حسبی صادر شود درمورد قابل تجدیدنظرخواهی بودن این قرارها حکمی در ماده 332 نیست. به نظر می رسد چانچه به موجب [[قانون امور حسبی]] اینگونه قرارها قابل پژوهش شناخته شده باشند، امکان [[تجدیدنظر خواهی]] از آن ها فراهم خواهد بود به عنوان مثال ماده 366 قانون امور حسبی رای دادگاه دایر به رد درخواست تصدیق انحصار وراثت را قابل پژوهش و فرجام دانسته است بنابراین قرار صادره به استناد این ماده قابل تجدیدنظر خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3895804|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=4}}</ref>