رای وحدت رویه شماره 823 دیوان عالی کشور درباره عدم اعمال تخفیف ماده 442 قانون آیین دادرسی کیفری در مواردی که شاکی خصوصی تجدیدنظرخواهی کرده است: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 823 مورخ 28/ 4/ 1401 ھیات عمومی دیوان عالی کشور:''' با توجه به اینکه فلسفه وضع [[ماده ۴۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۴٢ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ با اصلاحات و الحاقات بعدی، کاھش یک مرحله [[دادرسی]] و تسریع در [[حکم قطعی|قطعی شدن حکم]] است و در [[ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٣٣ ھمین قانون]] برای شاکی [[تجدیدنظر خواهی|حق تجدیدنظرخواھی]]، به طور مطلق، پیشبینی شده و رسیدگی به درخواست [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] [[شاکی خصوصی|شاکی]]، بعد از صدور [[حکم قطعی]] بر [[تخفیف مجازات]] در اجرای ماده صدرالذکر، نقض غرض و معارض با قطعی بودن حکم است و صدور دو حکم در موضوع واحد موجب اشکال در اجرا نیز می شود، بنابراین اعمال تخفیف مجازات در موارد عدم تجدیدنظرخواھی [[دادستان]] و [[اسقاط حق تجدیدنظر|اسقاط حق تجدیدنظرخواھی]] توسط [[محکوم علیه]] مطابق ماده ۴۴٢ قانون یادشده، در صورت فقدان شاکی و یا عدم تجدیدنظرخواھی وی در مھلت و یا استرداد درخواست تجدیدنظر از سوی وی، امکانپذیر است. بنا به مراتب، رأی شعبه ١٠٨ دادگاه کیفری دو اراک که با این نظر انطباق دارد، به اکثریت آراء صحیح و قانونی تشخیص داده میشود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٧١ قانون مذکور]]، در موارد مشابه برای [[شعب دیوان عالی کشور]]، دادگاه ھا و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است