ماده ۱۹ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۹ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:'''هر نظامی که به منظور برهم زدن امنیت کشور (ایجاد رعب، آشوب و قتل)، جمعیتی با بیش از دو نفر تشکیل دهد یا اداره کند، چنانچه [[محاربه|محارب]] شناخته نشود به حبس از سه تا پانزده سال محکوم می‌گردد. اعضای جمعیت که نسبت به اهداف آن آگاهی دارند در صورتی که محارب شناخته نشوند به دو تا پنج سال حبس محکوم می‌گردند.

آگاهی اعضای جمعیت از اهداف برهم زدن امنیت کشور برای تحقق این جرم کافی است. هرچند اهداف دیگری هم در کار باشد و اعضا مطلع نباشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513240|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>طبق متن ماده نیز پرواضح است که تعداد [[شرکت در جرم|شرکای]] جرم در این ماده باید حداقل ۳ نفر باشد؛ بنابراین اگر ۲ نفر باشد و یک نفر نیز به عنوان [[معاونت در جرم|معاون جرم]] شناخته شود، مشمول این ماده نخواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513216|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>اما اگر در بین جمعیت سه نفره یکی از آنان [[مجنون]] یا [[طفل ممیز]] باشد، باز هم مشمول این ماده خواهد بود؛ بنابراین رفع [[مسئولیت کیفری]] از مجنون یا کودک، تاثیری در بزه کاری دو نفر دیگر نخواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513232|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>گفتنی است قصد برهم زدن امنیت کشور، [[سوء نیت خاص]] این جرم قلمداد می‌شود و تشکیل یا اداره عالمانه و عامدانه و آگاهانه جمعیت، [[سوء نیت عام]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513228|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>هواداران و طرفداران جمعیت موضوع این ماده، عضو جمعیت محسوب نشده و مشمول این ماده نخواهند بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3472080|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref>لازم است ذکر شود در این جرائم عنصر ثابت «خروج از وظیفه» است. ولی این خروج وقتی مبتنی بر اهداف و برنامه‌های خاصی باشد که در قانون تعریف شده‌است، در نوع مجازات و حتی در نوع جرم، از یک عنوان صرف نظامی به عنوان مجازات [[حد|حدی]] قابل تغییر ماهوی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای نظامی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3338116|صفحه=|نام۱=غلامحسین|نام خانوادگی۱=الهام|چاپ=1}}</ref>در این ماده طرز فکر متهمان مهم نیست. اما هدف آنان باید برهم زدم امنیت کشور باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3472044|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref> همچنین اینکه عملاً امنیت کشور به هم بخورد یا خیر در تحقق و عدم تحقق جرم تأثیری ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3472048|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref>