۱٬۳۲۰
ویرایش
ماده ۱۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۱۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۶
، ۷ اکتبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۱۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' مرجع حل اختلاف در صلاحیت بین شعب دیوان و سایر مراجع قضائی، شعب دیوان عالی کشور است. {{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان ع...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' | '''ماده ۱۴ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' (اصلاحي 10ˏ02ˏ1402)ـ در موارد اختلاف در صلاحيت بين شعب بدوي و تجديد نظر، رأي شعبه تجديد نظر و در موارد اختلاف بين شعب و هيأت عمومي، نظر هيأت عمومي مُتّبع است. | ||
{{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | تبصره (الحاقي 10ˏ02ˏ1402)ـ مرجع حل اختلاف در صلاحيت بين شعب ديوان عدالت اداري و ساير مراجع قضائي، ديوان عالي كشور است. شعبه رسيدگي كننده در ديوان عالي كشور پس از اخذ نظر مشورتي نماينده قضائي رئيس ديوان كه از بين قضات ديوان عدالت اداري انتخاب مي شود، در موضوع، اتخاذ تصميم مي كند. نماينده مذكور مكلف است ظرف يك ماه از زمان درخواست، نظر مشورتي خود را اعلام كند. در صورت عدم اعلام نظر مشورتي، شعبه ديوان عالي كشور مجاز به اتخاذ تصميم است.{{مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری}} | ||
[[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | [[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] | ||