ماده ۲۱۲ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

ماده فوق در راستای تصریح به کتبی بودن [[تحقیقات مقدماتی]] و اقدامات مرتبط با آن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1285072|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=13}}</ref>این ماده در خصوص نحوه [[بازجویی]] از شاهد و نحوه پاسخ شاهد در جریان تحقیقات مقدماتی است که از اهمیت بسیاری نیز برخوردار است چرا که این تحقیقات باید به گونه ای باشد که از خلال آن بتوان به حقایق دست یافت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484544|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>در واقع بعد از ادای سوگند، شاهد مشاهدات خود را در صورتجلسه نوشته و به سوالات پاسخ می‌دهد. در اوراق بازجویی از شاهد، نوشتن میان سطور، تراشیدن کلمات و کشیدن خطوط غیر نازک بر روی کلمات اضافی ممنوع است. پس از ابراز شهادت و اتمام ارائه اطلاعات، متن آن قرائت شده و به امضاء شاهد یا مطلع می‌رسد. در فرض فقدان امضای شاهد یا مطلع، اثر انگشت وی پذیرفته می‌شود. در فرض امتناع وی از امضا و اثر انگشت یا ناتوانی وی از این امور، مراتب در برگ تحقیق قید می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=891052|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=4}}</ref>

== منابع ==