ماده ۱۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

تبصره ۲ـ از زمان تصویب این قانون، مهلت تقدیم دادخواست، راجع به موارد موضوع بند (۲) [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۱۰) این قانون]]، برای [[شخص|اشخاص]] داخل کشور سه ماه و برای افراد مقیم خارج از کشور، شش ماه از تاریخ [[ابلاغ]] [[رأی قطعی|رأی]] یا تصمیم قطعی مرجع مربوط مطابق [[قانون آیین دادرسی مدنی|قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)]] است. مراجع مربوط مکلفند در [[رأی]] یا تصمیم خود تصریح نمایند که [[رأی]] یا تصمیم آن‌ها ظرف مدت مزبور در [[دیوان عدالت اداری|دیوان]] قابل اعتراض است. در مواردی که [[ابلاغ]]، [[ابلاغ واقعی|واقعی]] نبوده و [[ذی‌نفع]] ادعای عدم اطلاع از آن را بنماید شعبه دیوان در ابتداء به موضوع ابلاغ رسیدگی می‌نماید. در مواردی که به موجب قانون سابق، [[شخص|اشخاصی]] قبلاً [[حق]] [[شکایت]] در مهلت بیشتری داشته‌اند، مهلت مذکور، ملاک محاسبه است.

تبصره ۴ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ دستگاه‌ها و مأموران موضوع بندهای (۱) و (۳) ماده (۱۰) این قانون مکلفند هرگونه تصمیم و اقدام قطعی خود را که در مورد اشخاص ذی‌نفع اتخاد می‌نمایند، به آن‌ها [[ابلاغ]] کنند. در مواردی که اشخاص ذی‌نفع تقاضای انجام امر اداری یا خودداری از انجام آن را از دستگاه‌های مذکور دارند، ابتدا باید تقاضای خود را به دستگاه مربوط ارائه دهند و آن دستگاه مکلف است ضمن ثبت [[درخواست]] و ارائه [[رسید]]، حداکثر ظرف سه ماه به صورت کتبی پاسخ قطعی را (نفیاً یا اثباتاً) به ذی‌نفع ابلاغ نماید مگر اینکه در سایر قوانین ظرف زمانی معینی برای پاسخ‌گویی دستگاه‌ها و مأموران مذکور مشخص شده باشد یا فوریت موضوع، اقتضای زمان کوتاه‌تری را داشته باشد.