ماده ۱۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
تبصره ۳ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ از تاریخ [[لازم الاجرا]] شدن این قانون تصمیمات و اقدامات دستگاه‌ها و مأمورین موضوع بندهای (۱) و (۳) [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۱۰) این قانون]] ظرف شش ماه از تاریخ [[ابلاغ]] به اشخاص مقیم داخل کشور و یک سال برای اشخاص مقیم خارج از کشور قابل [[شکایت]] در [[دیوان عدالت اداری]] است. در صورتی که احراز شود شخص [[ذی نفع|ذی‌نفع]]، معاذیر قانونی یا شرعی داشته‌است، مدت زمان معذوریت به مهلت‌های مذکور در این تبصره، اضافه می‌شود.
تبصره ۳ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ از تاریخ [[لازم الاجرا]] شدن این قانون تصمیمات و اقدامات دستگاه‌ها و مأمورین موضوع بندهای (۱) و (۳) [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۱۰) این قانون]] ظرف شش ماه از تاریخ [[ابلاغ]] به اشخاص مقیم داخل کشور و یک سال برای اشخاص مقیم خارج از کشور قابل [[شکایت]] در [[دیوان عدالت اداری]] است. در صورتی که احراز شود شخص [[ذی نفع|ذی‌نفع]]، معاذیر قانونی یا شرعی داشته‌است، مدت زمان معذوریت به مهلت‌های مذکور در این تبصره، اضافه می‌شود.


تبصره ۴ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ دستگاه‌ها و مأموران موضوع بندهای (۱) و (۳) ماده (۱۰) این قانون مکلفند هرگونه تصمیم و اقدام قطعی خود را که در مورد اشخاص ذی‌نفع اتخاد می‌نمایند، به آن‌ها [[ابلاغ]] کنند. در مواردی که اشخاص ذی‌نفع تقاضای انجام امر اداری یا خودداری از انجام آن را از دستگاه‌های مذکور دارند، ابتدا باید تقاضای خود را به دستگاه مربوط ارائه دهند و آن دستگاه مکلف است ضمن ثبت [[درخواست]] و ارائه [[رسید]]، حداکثر ظرف سه ماه به صورت کتبی پاسخ قطعی را (نفیاً یا اثباتاً) به ذی‌نفع ابلاغ نماید مگر اینکه در سایر قوانین ظرف زمانی معینی برای پاسخ‌گویی دستگاه‌ها و مأموران مذکور مشخص شده باشد یا فوریت موضوع، اقتضای زمان کوتاه‌تری را داشته باشد.
تبصره ۴ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ دستگاه‌ها و مأموران موضوع بندهای (۱) و (۳) [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۱۰) این قانون]] مکلفند هرگونه تصمیم و اقدام قطعی خود را که در مورد اشخاص ذی‌نفع اتخاد می‌نمایند، به آن‌ها [[ابلاغ]] کنند. در مواردی که اشخاص ذی‌نفع تقاضای انجام امر اداری یا خودداری از انجام آن را از دستگاه‌های مذکور دارند، ابتدا باید تقاضای خود را به دستگاه مربوط ارائه دهند و آن دستگاه مکلف است ضمن ثبت [[درخواست]] و ارائه [[رسید]]، حداکثر ظرف سه ماه به صورت کتبی پاسخ قطعی را (نفیاً یا اثباتاً) به ذی‌نفع ابلاغ نماید مگر اینکه در سایر قوانین ظرف زمانی معینی برای پاسخ‌گویی دستگاه‌ها و مأموران مذکور مشخص شده باشد یا فوریت موضوع، اقتضای زمان کوتاه‌تری را داشته باشد.


چنانچه با انقضای مهلت مذکور، آن دستگاه از ابلاغ پاسخ مقتضی خودداری نماید، ذی‌نفع می‌تواند با رعایت مواعد مذکور در تبصره (۳) این ماده از زمان انقضای مهلت پاسخ و معاذیر قانونی یا شرعی، در دیوان طرح شکایت کند.
چنانچه با انقضای مهلت مذکور، آن دستگاه از ابلاغ پاسخ مقتضی خودداری نماید، ذی‌نفع می‌تواند با رعایت مواعد مذکور در تبصره (۳) این ماده از زمان انقضای مهلت پاسخ و معاذیر قانونی یا شرعی، در دیوان طرح شکایت کند.
خط ۱۳: خط ۱۳:
عدم پاسخگویی و استنکاف از ثبت [[درخواست]] و ارائه [[رسید]] به [[شخص|اشخاص]] متقاضی، [[تخلف اداری]] محسوب می‌شود و چنانچه [[شاکی]] [[خواسته]] خود را از طریق [[اظهارنامه]] قانونی یا طرق قابل اثبات دیگری به دستگاه ذی‌ربط ارسال نموده باشد، مبدأ محاسبه مهلت مقرر از زمان وصول این درخواست می‌باشد.
عدم پاسخگویی و استنکاف از ثبت [[درخواست]] و ارائه [[رسید]] به [[شخص|اشخاص]] متقاضی، [[تخلف اداری]] محسوب می‌شود و چنانچه [[شاکی]] [[خواسته]] خود را از طریق [[اظهارنامه]] قانونی یا طرق قابل اثبات دیگری به دستگاه ذی‌ربط ارسال نموده باشد، مبدأ محاسبه مهلت مقرر از زمان وصول این درخواست می‌باشد.


تبصره ۵ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ تصمیمات و اقدامات دستگاه‌ها و مأموران موضوع بندهای (۱) و (۳) ماده (۱۰) این قانون که قبل از [[لازم الاجرا]] شدن این قانون به ذی‌نفع ابلاغ یا اعلام شده یا وی به هر نحوی از آن اطلاع یافته و تا تاریخ مذکور نسبت به آن تصمیم یا اقدام در دیوان طرح شکایت ننموده‌است، ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون، قابل شکایت در [[دیوان عدالت اداری|دیوان]] می‌باشد. در صورتی که احراز شود [[شخص]] [[ذی نفع|ذی‌نفع]]، معاذیر قانونی یا شرعی داشته‌است، مدت زمان معذوریت به مهلت مذکور در این تبصره، اضافه می‌شود.
تبصره ۵ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ تصمیمات و اقدامات دستگاه‌ها و مأموران موضوع بندهای (۱) و (۳) [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده (۱۰) این قانون]] که قبل از [[لازم الاجرا]] شدن این قانون به ذی‌نفع ابلاغ یا اعلام شده یا وی به هر نحوی از آن اطلاع یافته و تا تاریخ مذکور نسبت به آن تصمیم یا اقدام در دیوان طرح شکایت ننموده‌است، ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون، قابل شکایت در [[دیوان عدالت اداری|دیوان]] می‌باشد. در صورتی که احراز شود [[شخص]] [[ذی نفع|ذی‌نفع]]، معاذیر قانونی یا شرعی داشته‌است، مدت زمان معذوریت به مهلت مذکور در این تبصره، اضافه می‌شود.


* [[ماده ۱۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده قبلی]]
* [[ماده ۱۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده قبلی]]
خط ۲۸: خط ۲۸:


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
هر موضوعی که مستلزم [[رسیدگی ماهوی]] در شعب باشد باید در قالب [[دادخواست]] مطرح شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675304|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref> در صورتی که شکایت بر روی برگه‌های چاپی مخصوص و فرم دادخواست تنظیم نشده باشد این اقامه دعوا قابل پذیرش نیست. این ضمانت اجرا گرچه در قانون [[دیوان عدالت اداری]] به صراحت نیامده است اما از مفاد [[ماده ۱۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] این امر استنباط می‌گردد. ضمن اینکه از [[ماده ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده ۱۲۲ همین قانون]] که در موارد سکوت، حکم [[قانون آیین دادرسی مدنی]] را [[لازم الاجرا]] اعلام کرده و از مفهوم [[ماده ۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی]] چنین برداشت می‌شود که دادخواست در این موارد قابل پذیرش نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675476|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>   
هر موضوعی که مستلزم [[رسیدگی ماهوی]] در شعب باشد باید در قالب [[دادخواست]] مطرح شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675304|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref> در صورتی که شکایت بر روی برگه‌های چاپی مخصوص و فرم [[دادخواست]] تنظیم نشده باشد این اقامه [[دعوا]] قابل پذیرش نیست. این ضمانت اجرا گرچه در قانون [[دیوان عدالت اداری]] به صراحت نیامده است اما از مفاد [[ماده ۱۶ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]] این امر استنباط می‌گردد. ضمن این‌که از [[ماده ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ماده ۱۲۲ همین قانون]] که در موارد سکوت، حکم [[قانون آیین دادرسی مدنی]] را [[لازم الاجرا]] اعلام کرده و از مفهوم [[ماده ۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی]] چنین برداشت می‌شود که دادخواست در این موارد قابل پذیرش نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4675476|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>   


== منابع ==
== منابع ==

منوی ناوبری