ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': درصورتی که دادگاه رسیدگی کننده خود را صالح به رسیدگی نداند با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده را به دادگاه صلاحیتدار ارسال می‌نماید. دادگاه مرجوع الیه مکلف است خارج از نوبت نسبت به صلاحیت اظهارنظر نماید و چنانچه ادعای عدم صلاحیت را نپذیرد، پرونده راجهت حل اختلاف به دادگاه تجدیدنظر استان ارسال می‌کند. رای دادگاه تجدیدنظر در تشخیص صلاحیت لازم الاتباع خواهد بود.
'''ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': درصورتی که [[دادگاه]] رسیدگی کننده خود را صالح به رسیدگی نداند با صدور [[قرار عدم صلاحیت]]، پرونده را به [[دادگاه صالح|دادگاه صلاحیتدار]] ارسال می‌نماید. دادگاه مرجوع‌الیه مکلف است خارج از نوبت نسبت به [[صلاحیت]] اظهارنظر نماید و چنانچه ادعای عدم صلاحیت را نپذیرد، پرونده را جهت حل اختلاف به [[دادگاه تجدیدنظر استان]] ارسال می‌کند. [[رأی]] دادگاه تجدیدنظر در تشخیص صلاحیت [[لازم الاتباع]] خواهد بود.


تبصره - درصورتی که اختلاف صلاحیت بین دادگاه‌های دوحوزه قضایی از دو استان باشد، مرجع حل اختلاف به ترتیب یادشده، دیوان عالی کشور می‌باشد.
تبصره - درصورتی که اختلاف صلاحیت بین دادگاه‌های دو [[حوزه قضایی]] از دو استان باشد، مرجع حل اختلاف به ترتیب یادشده، [[دیوان عالی کشور]] می‌باشد.
* {{زیتونی|[[ماده ۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

منوی ناوبری