تبيين ماهيت حقوقي انتقال اعتبار از طريق نظام بانکي: تفاوت میان نسخه‌ها

[[انتقال اعتبار]]، در نگاه اول یک [[عمل حقوقی]] است که میان [[ارسال کننده]] و [[دریافت کننده]] دستور [[پرداخت]] منعقد میگردد و طی آن دریافت کننده متعهد میشود که مبلغ دستور پرداخت را مطابق دستورالعمل مندرج در آن به ذینفع اعتبار منتقل نماید و در مقابل، ارسال کننده هم متعهد میشود که مبلغ اخیرالذکر را به اضافه هزینه های انتقال به دریافت کننده پرداخت نماید. انتقال اعتبار از یکسو نوعی ابزار پرداخت است که جابه جایی [[پول]] را [[تسهیل]] میکند و از سوی دیگر نوعی روش پرداخت محسوب میشود. تحلیل حقوقی این نهاد نشان میدهد که هیچیک از قالبهای سنتی موجود نمیتواند مبین ویژگیها و کارکردهای آن باشد و نامگذاری این نهاد در رویه [[بانکداری]] به [[حواله بانکی]] تا حدودی تحت تاثیر نظریه برخی از فقها، مبنی بر لزوم قرارگرفتن [[توافق|توافقات]] در قالب [[عقد معین|عقود معین]] شده شرعی )توقیفی بودن عقود( رواج یافته است تا صحت و [[الزام آور|الزام آوری]] آن مورد تردید قرار نگیرد؛ تردیدی که با پذیرش [[اصل حاکمیت اراده]] در نظام حقوقی ایران به صراحت [[ماده ۲۰ قانون مدنی|ماده 20 قانون مدنی]]، باید از اذهان زدوده شود.