بررسی وضعیت ارث جنین ناشی از تلقیح مصنوعی پس از فوت صاحب اسپرم (پدر) از منظر فقهی و حقوقی: تفاوت میان نسخه‌ها

مواردي پیش میآید که در آن زوجین نمیتوانند به طور طبیعی صاحب [[ولد|فرزند]] شوند و انعقـاد نطفه با [[تلقیح مصنوعی|تلقیح]] اسپرم پدر و تخمک مادر در محیط آزمایشگاه صورت میپذیرد. هرگاه انتقال اسپرم پدر به رحم مادر مدتها پس از فوت پدر صورت گیرد، این سؤال مطرح میشود که فرزند متولّد از این تلقیح آیا داراي [[نسب]] مشروع و قانونی است و از پدر متوفی خود [[ارث]] میبرد یا خیر؟ نگارنده به این نتیجه رسیده است که قانونگذار در تشخیص نسب، ضابطه عرفی که همان تکون یک انسان از اسپرم پدر و تخمک مادر است را درنظر گرفته است و در [[ماده ۸۷۵ قانون مدنی|ماده 875 قانون مدنی]] شرط متأخر را درخصوص ارث بردن جنین پذیرفته و معتقد است هرگاه انتساب طفل ناشی از [[تلقیح مصنوعی]] بـه [[مورث]] قطعی و ثابت باشد، زنده متولّد شدن طفل ناشی از تلقیح مصنوعی ولو پـس از فـوت پـدر، کشف از [[مالکیت]] او نسبت به سهم الارثش از زمان فوت مورث مینماید و از پدر متـوفی اش ارث خواهد برد.