۵٬۴۵۸
ویرایش
نظریه شماره 7/1402/293 مورخ 1402/06/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم تمکین زوجه و ضمانت اجراهای آن: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نظریه شماره 7/1402/293 مورخ 1402/06/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم تمکین زوجه و ضمانت اجراهای آن (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۳
، ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
قانون گذار ایران در [[ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی]] و بند ۳ [[ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده]] | قانون گذار ایران در [[ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی]] و بند ۳ [[ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳]] ضمانت اجرای عدم تمکین زوجه و [[نشوز]] وی را مقرر کرده است؛ هم چنان که به موجب بند الف سند نکاحیه موسوم به [[شرط تنصیف دارایی]]، ضمانت اجرای نشوز زوجه عدم برخورداری وی از این شرط در صورت طلاق به درخواست زوج است؛ لذا به لحاظ پیش بینی ضمانت اجرای نشوز زوجه از سوی قانون گذار و [[آمره بودن قانون|آمره]] بودن این قوانین و نیز به سبب ماهیت خاص روابط زوجین و ضرورت اکتفا به قواعد و مقررات خاص حاکم، نمی توان با استناد به قواعد عام مسؤولیت مدنی، زوجه را به پرداخت ضرر و [[زیان مادی]] و [[زیان معنوی|معنوی]] به جهت عدم تمکین محکوم کرد. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی]] | * [[ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده]] | * [[ماده ۱۶ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳]] | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||