ماده 135 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
اضافه کردن نظریه مشورتی
بدون خلاصۀ ویرایش
(اضافه کردن نظریه مشورتی)
 
خط ۱۵: خط ۱۵:
== نکات توضیحی ==
== نکات توضیحی ==
تشخیص کافی بودن فروش قسمتی از اموال [[محکوم‌علیه]] برای پرداخت محکوم‌به و هزینه‌های اجرائی، بر عهدهٔ [[مأمور اجرا]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4533164|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=اباذری فومشی|چاپ=3}}</ref>
تشخیص کافی بودن فروش قسمتی از اموال [[محکوم‌علیه]] برای پرداخت محکوم‌به و هزینه‌های اجرائی، بر عهدهٔ [[مأمور اجرا]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4533164|صفحه=|نام۱=منصور|نام خانوادگی۱=اباذری فومشی|چاپ=3}}</ref>
== رویه های قضایی ==
* [[نظریه شماره 7/99/1330 مورخ 1399/10/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم لزوم درخواست محکوم له برای تداوم عملیات اجرایی مال توقیف شده یا وثیقه]]


== منابع ==
== منابع ==
۴٬۴۲۹

ویرایش

منوی ناوبری