ماده 74 قانون ثبت اسناد و املاک: تفاوت میان نسخه‌ها

در راستای این ماده از قانون ثبت لازم به ذکر است که، درصورتی که رونوشت [[سند رسمی]]، مطابقتش با ثبت دفتر تصدیق گردد، به منزله ی اصل سند خواهد بود و دیگر ابرازکننده ی آن ملزم به ارائه ی اصل آن نخواهد بود. شایان توجه است که این رونوشت تنها درصورتی که توسط مأمور، مطابقتش با ثبت دفتر، گواهی شده باشد، به منزله ی اصل سند تلقی خواهد شد. لذا رونوشت یا تصویر سند رسمی که به طور مثال توسط دفتر دادگاه، بخشدار یا وکلای اصحاب دعوا برابر اصل می گردند، به منزله ی اصل سند نخواهد بود و درصورتی که مورد ادعای [[جعل]] قرار گیرد، علی القاعده باید اصل آن در موعد مقرر به دادگاه تسلیم شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1338248|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref> شایان ذکر است که عبارت دیگری با عنوان «[[سند مصدق]]» در متون حقوقی وجود دارد که به مفهوم نسخه ای از سند رسمی یا [[سند عادی|عادی]] می باشد که به صورت تصویر یا رونوشت یا گراور از اصل سند، تهیه شده و مطابقت آن با اصل سند، توسط مقامات مربوطه تایید شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تعرض به سند (مفاهیم، قواعد و نحوه رسیدگی در حقوق ایران)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2314588|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=درویش زاده|نام۲=جعفر|نام خانوادگی۲=پوربدخشان|چاپ=1}}</ref>