ماده ۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

* شعبه ۲۰ [[دیوان عالی کشور]] در [[دادنامه]] شماره ۱۲۳ مورخ ۱۳۷۰/۰۲/۰۴ چنین مقرر نموده‌است که: «اوراق [[اخطاریه]] [[خوانده]] (که برگ ثانی [[دادخواست]] ضمیمه آن بوده) از آن جهت که [[محل اقامت|محل اقامتی]] را که [[مدعی]] در [[دادخواست]] معین کرده تغییر نموده و [[مأمور ابلاغ|مأمور]] نتوانسته محل اقامت او را پیدا کند بدون ابلاغ اعاده شده که در اجرای ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی ([[ماده ۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی]]) [[دادگاه]] بایستی پرونده را برای صدور [[قرار رد دادخواست]] برابر ماده ۸۵ قانون فوق ([[ماده ۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۵۳]] و [[ماده ۵۴ قانون آیین دادرسی مدنی|۵۴ قانون آیین دادرسی مدنی کنونی]]) به دفتر دادگاه ارسال می‌نمود و مردود شناختن [[دعوا]] هم با تغییر به این که عدم حضور خواهان ظاهر بر انصراف اوست فاقد موقعیت و وجاهت قانونی است».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=553752|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>

* [[نظریه شماره 1116/95/7 مورخ 1395/05/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]

== مقالات مرتبط ==