رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از‌ بی‌احتیاطی راننده): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور( غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از‌ بی‌احتیاطی راننده):'''

با صراحت [[ماده 149 قانون تعزیرات مصوب 1362|ماده 149 قانون مجازات اسلامی (‌تعزیرات)]] مصوب آبان ماه 1362 در صورتی [[قتل غیرعمدی]] به واسطه بی‌احتیاطی یا عدم مهارت راننده ‌یا عدم رعایت نظامات دولتی واقع شود مرتکب به مجازات مقرر در آن ماده محکوم می‌شود و گذشت صاحب حق یا قائم مقام قانونی منحصراً جواز [[‌موقوفی تعقیب]] در جرایم غیرعمدی مندرج در مادتین [[ماده 150 قانون تعزیرات مصوب 1362|150]] و [[ماده 151 قانون تعزیرات مصوب 1362|151]] همان قانون را فراهم می‌سازد و تسری به حبس مقرر موضوع ماده 149 قانون یاد‌شده ندارد، فلذا به نظر اکثریت رأی شعبه نهم دادگاه کیفری 2 همدان که در همین زمینه صدور یافته صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی بر‌طبق [[ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین ‌دادرسی کیفری مصوب 1337]] در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

* [[ماده 149 قانون تعزیرات مصوب 1362]]

* [[ماده 150 قانون تعزیرات مصوب 1362]]

* [[ماده 151 قانون تعزیرات مصوب 1362]]

* [[ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین ‌دادرسی کیفری مصوب 1337]]

== جستار های وابسته ==

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1363]]