رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه'''{{جعبه اطلاعات آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری|موضوع=وحدت رویه|شاکی=قای رضا خواستان|کلاسه پرونده=۹۸؍۱۸۹۲|تاریخ رأی=سه شنبه ۸ مرداد ۱۳۹۸|شماره دادنامه=۹۱۱}}شماره دادنامه: ۹۱۱

تاریخ دادنامه: ۸؍۵؍۱۳۹۸

شماره پرونده: ۹۸؍۱۸۹۲

اعلام کننده تعارض: آقای رضا خواستان

گردش کار: شاکیان همگی از کارکنان سازمان تأمین اجتماعی هستند که مشمول دریافت فوق العاده حق اشعه می باشند

 

شاکیان با ادعای اینکه رتبه جزئی از حقوق کارکنان می باشد و باید در محاسبه حق اشعه لحاظ شود اقدام به طرح شکایت به دیوان عدالت اداری نموده اندکه شعب دیوان با استنباط مختلف از قوانین آراء متعارض صادر کرده اند

الف:شعبه ۴ بدوی دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۲۰۹۹۸۰۹۰۰۰۲۵۸۸۱ با موضوع دادخواست آقای وحید خرسندی به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی کشور–مدیریت درمان استان آذربایجان شرقی و به خواسته اعمال رتبه در فرمول محاسباتی اشعه به عنوان یکی از بندهای حقوقی و پرداخت مابه التفاوت آن از سال ۱۳۸۶ به بعد به موجب دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۰۵۵۵-۲۱؍۴؍۱۳۹۳ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

 

 

 

دراثر تجدیدنظر خواهی از رأی مذکور شعبه ۸ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۹۵۵۸۰۱۹۲۳-۴؍۹؍۱۳۹۴ با استدلال زیر رأی مذکور را نقض می کند:

با عنایت به اطلاق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مبنی بر پرداخت تا ۵۰ درصد حقوق و مزایای به مشمولیت قانون مذکور و اینکه مزایای درخواستی مربوط به قبل از اجرائی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری می باشد و خواسته شاکی اعمال مزایای قانونی مترتب به کار با اشعه موضوع قانون استنادی بوده است شکایت نامبرده وارد بوده است لذا با استناد ماده ۷۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ ضمن نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته به شماره ۵۵۵-۲۱؍۴؍۱۳۹۳ حکم به ورود شکایت شاکی و اعمال مزایای بند ۴ ماده ۲۰ قانون صدرالذکر با محاسبه افزایش ضریب و رتبه صادر و اعلام می گردد

ب:شعبه ۳ بدوی دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۳۰۹۹۸۰۹۰۰۰۱۲۹۹۶ با موضوع دادخواست آقای بهروز محمدنژاد به طرفیت مدیریت درمان تأمین اجتماعی مازندران و به خواسته الزام خوانده به محاسبه امتیاز رتبه از پرداخت حق اشعه و پرداخت مابه التفاوت آن از سال ۱۳۸۶ به موجب دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۹۰۰۰۳۰۱۶۵۳-۱۷؍۸؍۱۳۹۳ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

 

نظر به اینکه مطابق آیین نامه خاص سازمان تأمین اجتماعی به شرح تبصره ۴ ماده ۳۳ مزایای مربوط به رتبه جزء مزایای مستمر تعریف نشده است و از طرفی بر اساس مفاد بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه و رأی شماره ۱۱۲-۷؍۲؍۱۳۸۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مزایای مستمر قابل لحاظ در تعیین میزان و فوق العاده کار با اشعه می باشد، بنابراین خواسته شاکی مبنی بر لحاظ امتیاز رتبه در فوق العاده کار با اشعه فاقد جواز قانونی است و در نتیجه رأی به رد آن صادر و اعلام می گردد

 

این رأی ظرف ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در شعب تجدید نظر دیوان عدالت اداری است

 

 

تجدید نظر خوانده به تناسب شغل مورد تصدی از فوق العادهکار با اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۱۳۶۸ ( تا ۵۰% حقوق و مزایا ) بهره مند گردیده ولی در پرداخت آن امتیازرتبه را اعمال ننموده اند تقاضای محاسبه امتیاز فوقدر پرداخت حق اشعه را نموده که منجر به صدور دادنامه بدوی مبنی بر رد شکایت گردیده است علیهذا نظر بر اینکه امتیاز رتبه مثل حق سنوات یکی از ملاکهای پرداخت حقوقو مزایا بوده و مقایسه آن با فوق العاده های غیر مستمر مثل اضافه کاری به استناد آیین نامه توجیه قانونی ندارد ولذا به استناد مواد ۷۱قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ ضمن نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته به شماره ۱۶۵۳-۱۷؍۸؍۱۳۹۳ حکم به ورود شکایت شاکی صادر و اعلام می گردد

 

 

ج:شعبه ۱۰ بدوی دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۲۰۹۹۸۰۹۰۰۰۲۴۹۴۱ با موضوع دادخواست آقای هوشنگ جوادیان به طرفیت صندوق تأمین اجتماعی کشوری- مدیریت درمان تأمین اجتماعی استان آذربایجان شرقی و به خواسته اعمال رتبه در فرمول محاسباتی حق اشعه به عنوان یکی از بندهای حقوق و پرداخت مابه التفاوت آن از سال ۱۳۸۶ به بعد به موجب دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۰۰۳۰۲۶-۱۳؍۱۲؍۱۳۹۲ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

در خصوص شکایت شاکی مذکور نظر به اینکه طبق تصویب نامه شماره ۱۴۹۹؍۹۲؍۲۰۰۰–۲۶؍۵؍۱۳۹۲ هیأت امناء سازمان تأمین اجتماعی ضرایب ریالی سال ۱۳۸۸ از ۵۰۰ و ۵۵۰ به ۶۰۰ و سال ۱۳۸۹ از ۵۰۰ و ۵۸۳ به ۶۳۶ و سال ۱۳۹۰ از ۵۵۰ و ۳؍۶۴۱ به ۷۰۰ و سال ۱۳۹۱ از ۵؍۷۳۷ به ۸۰۵ برای امتیازات مندرج در احکام کارگزینی کارکنان اصلاح گردیده است و با عنایت به اینکه تعلق حق اشعه به موجب قانون حفاظت در برابر اشعه تجویز گردیده و بعد از اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری حق اشعه به شرح بند ۳ ماده ۶۸ از قانون اخیرالذکر تجویز و برقرار گردیده است و با این اوصاف آیین نامه استخدامی سازمان نافی حق قانونی کارکنان مشمول حق اشعه نخواهد شد و حتی ابطال آیین نامه در سال ۱۳۸۶ دلیل اعمال آن از تاریخ صدور

دیوان نخواهد بود چرا که قبل از ابطال آیین نامه نیز شعب دیوان حکم بر ورود صادر می نمودند و توجها به اینکه به مستنبط از ماده ۶۵ قانون مدیریت خدمات کشوری رتبه از اقدام مستمر بوده و ضرورت دارد که رتبه در حق اشعه نیز منظور گردد علیهذا با این اوصاف شکایت شاکی را وارد تشخیص و مستندا به مواد ۱۰ و ۵۸ و ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ حکم بر الزام مشتکی عنهما به اعمال ضرایب ریالی افزایش سالیانه به شرح مصوبه فوق الذکر در حق اشعه از سال ۱۳۸۶ تا پایان ۱۳۸۷ به موجب قانون حفاظت در برابر اشعه و بعد از ۱؍۱؍۱۳۸۸ به شرح بند ۳ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری وپرداخت ما به التفاوت آن و همچنین اعمال رتبه در فرمول محاسباتی حق اشعه به عنوان یکی از بندهای حقوق و پرداخت مابه التفاوت آن صادر و اعلام می دارد

رأی صادره ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعب تجدیدنظر دیوان می باشد

رأی مذکور به موجب رأی شماره ۹۳۰۹۹۷۰۹۵۵۸۰۱۰۳۱-۱۵؍۱۱؍۱۳۹۳ شعبه ۸ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری تأیید شده است

د:شعبه ۱۰ بدوی دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۲۰۹۹۸۰۹۰۰۰۲۴۹۴۹ با موضوع دادخواست آقای علی طریقت نیا به طرفیت صندوق تأمین اجتماعی کشوری- مدیریت درمان تأمین اجتماعی استان آذربایجان شرقی و به خواسته اعمال رتبه در فرمول محاسباتی حق اشعه به عنوان یکی از بندهای حقوق و پرداخت مابه التفاوت آن از سال ۱۳۸۶ به بعد به موجب دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۰۰۳۰۲۴-۱۳؍۱۲؍۱۳۹۲ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

در خصوص شکایت شاکی مذکور نظر به اینکه طبق تصویب نامه شماره ۱۴۹۹؍۹۲؍۲۰۰۰–۲۶؍۵؍۹۲ هیأت امناء سازمان تأمین اجتماعی ضرایب ریالی سال ۱۳۸۸ از ۵۰۰ و ۵۵۰ به ۶۰۰ و سال ۱۳۸۹ از ۵۰۰ و ۵۸۳ به ۶۳۶ و سال ۱۳۹۰ از ۵۵۰ و ۳؍۶۴۱ به ۷۰۰ و سال ۱۳۹۱ از ۵؍۷۳۷ به ۸۰۵ برای امتیازات مندرج در احکام کارگزینی کارکنان اصلاح گردیده است و با عنایت به اینکه تعلق حق اشعه به موجب قانون حفاظت در برابر اشعه تجویز گردیده و بعد از اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری حق اشعه به شرح بند ۳ ماده ۶۸ از قانون اخیرالذکر تجویز و برقرار گردیده است و با این اوصاف آیین نامه استخدامی سازمان نافی حق قانونی کارکنان مشمول حق اشعه نخواهد شد و حتی ابطال آیین نامه در سال ۱۳۸۶ دلیل اعمالآن از تاریخ صدور

 

 

 

 

ه:شعبه ۴ دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۳۰۹۹۸۰۹۰۰۰۱۳۰۰۱ با موضوعدادخواست آقای رمضان خواستان به طرفیت مدیریت درمان سازمان تأمین اجتماعی استان مازندران و به خواسته الزام طرف شکایت به محاسبه رتبه در پرداخت حق اشعه و پرداخت مابه التفاوت آن از سال ۱۳۸۶ به موجب دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۱۶۳۸-۱۳؍۷؍۱۳۹۴ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

 

 

 

 

 

 

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ۸؍۵؍۱۳۹۸با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است

 

الف- تعارض در آراء محرز است

ب- در بند ۴ ماده ۲۰قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰؍۱؍۱۳۶۸به طور مطلق به پرداخت تا پنجاه درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه اشاره شده است و نه مزایای مستمر و بر اساس ماده ۳۳ آیین نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی مصوب ۲۸؍۱۲؍۱۳۸۶ رتبه حقوقی یکی از عوامل تشکیل دهنده حقوق و مزایای کارکنان سازمان می باشد

گرچه در تبصره ۴ ماده ۳۳ آیین نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی رتبه حقوقی از جمله حقوق و مزایای مستمر محسوب نشده است ولیکن با توجه به قرائن قانونی و رویه عملی سازمان رتبه یکی از عوامل اصلی تشکیل دهنده حقوق است که به طور مستمر پرداخت می شود و مشمول کسور بازنشستگی است و شاهد آن ماده ۴۴ آیین نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی و بندهای ۲ بخشنامه شماره ۲۰۰۰؍۱۱؍۴۱۵۸-۷؍۱۲؍۱۳۹۱ و بخشنامه شماره ۲۰۰۰؍۹۲؍۱۸۷۲-۲۱؍۶؍۱۳۹۲ سازمان تأمین اجتماعی است که رتبه را از فوق العاده های مستمر قابل احتساب در پاداش پایان خدمت بر شمرده است

معاونت اداری مالی سازمان تأمین اجتماعی نیز به موجب بخشنامه شماره ۲۰۵۳-۲۳؍۱۰؍۱۳۸۸ به مدیریت درمان استانها اعلام کرده است مبنای محاسبه فوق العاده کار با اشعه از تاریخ ۲۸؍۱۲؍۱۳۸۶ مجموع امتیاز شغلی، سرپرستی و رتبه ضرب در ضریب ریالی تعیین و پرداخت می گردد

از طرفی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب رأی شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸-۱۲؍۱۲؍۱۳۸۶ و رأی شماره ۳۲۹-۲؍۶؍۱۳۹۱، تصویب نامه شماره ۱۸۱۶؍ت۱۹۹۹۶۹ه-۱۷؍۳؍۱۳۷۸ هیأت وزیران و نامه شماره ۲۰۰؍۱۰؍۵۴؍۸۲-۲۸؍۶؍۱۳۸۸ معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور را که ملاک پرداخت حق اشعه به جای حقوق و مزایا ، حقوق و فوق العاده شغل تعیین کرده بود ابطال کرده است

بنا بر مراتب آراء صادر شده بر وارد دانستن شکایت به شرح مندرج در گردش کار که بر الزام به اعمال رتبه در فرمول محاسباتی حق اشعه به عنوان یکی از بندهای حقوقی و پرداخت مابه التفاوتآن از سال ۱۳۸۶ به بعد صحیح و موافق مقررات است

این رأی به استناد بند۲ ماده ۱۲ و ماده ۸۹قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداریمصوب سال۱۳۹۲برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است

کدمنبع: 12231