نظریه شماره 7/99/1557 مورخ 1400/01/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ورود ثالث و مقررات حاکم بر آن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1557|شماره پرونده=99-141-1557 ح|تاریخ نظریه=1400/01/31}}

'''استعلام''': ۱- اگر خواسته دعوای وارد ثالث بیشتر از دعوی اصلی باشد، دادگاه در این خصوص چه تصمیمی باید اتخاذ کند؟

۲- آیا طرح دعوای ورود ثالث منوط به عدم اطلاع شخص ثالث از جریان دادرسی است؟

۳- آیا در مقطع واخواهی طرح دعوی ورود ثالث جایز است؟ آیا پس از نقض رأی در دیوان عالی کشور طرح دعوای ورود ثالث مجاز است؟

۱- با توجه به ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ دعوای ورود ثالث فقط در موردی قابل پذیرش است که وارد ثالث نسبت به موضوع دعوای اصلی برای خود مستقلا حقی قائل باشد؛ بنابراین، اگر خواسته دعوای وارد ثالث بیشتر از دعوای اصلی باشد، دادگاه نسبت به مازاد با لحاظ ملاک ماده ۶۵ قانون یادشده تصمیم مقتضی اتخاذ می کند. مدعی باید دعوای مستقل اقامه و در چهارچوب ماده ۱۰۳ این قانون رسیدگی توأم را درخواست کند.

۳- مرحله واخواهی بخشی از مرحله نخستین است و دعوای وارد ثالث هم در مرحله نخستین و هم در مرحله تجدید نظر قابل پذیرش است. در صورت نقض رأی محکمه تالی در دیوان عالی کشور و اعاده جهت رسیدگی، پذیرش دعوای ورود ثالث در محکمه تالی فاقد اشکال است./ت