ماده ۱۳۴ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از لحاظ جبران [[خسارت]] [[دادرسی]]، در صورتی که شخص [[وارد ثالث اصلی|ثالث اصلی]] [[محکوم‌له]] واقع شود برای مطالبه [[ضرر]] و [[زیان]] ناشی از دادرسی می‌تواند به [[اصحاب دعوا|طرفین دعوی]] رجوع نماید و در فرضی که ثالث اصلی [[محکوم‌علیه]] واقع شود باید خسارت دادرسی آن‌ها را جبران نماید.در مورد [[وارد ثالث تبعی|ثالث تبعی]] دو نکته وجود دارد: یکی اینکه حسب مورد اگر محکوم‌له یا محکوم‌علیه شود می‌تواند اقدام به مطالبه خسارت یا ملزم به پرداخت آن گردد و نکته‌ی دیگر اینکه تنها [[هزینه دادرسی]] خود را می‌پردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (جلد اول-دوم-سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جهاد دانشگاهی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2264864|صفحه=|نام۱=سیدمحسن|نام خانوادگی۱=صدرزاده افشار|چاپ=11}}</ref>

در صورت عدم احراز شرایط قانونی دعوی [[ورود ثالث]] مانند عدم ارتباط دعوی با دعوای اصلی [[قرار رد دعوا|قرار رد دعوی]] ورود ثالث توسط [[دادگاه]] صادر می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5285864|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> همچنین، شایان ذکر است [[شخص|شخصی]] که به عنوان وارد ثالث دادخواست ارائه دهد و دادخواست وی رد گردد، می‌تواند بعد از صدور [[رأی]] در دعوی اصلی به عنوان معترض ثالث موضوع [[ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] طرح دعوی نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ورود شخص ثالث در دادرسی مدنی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=|ناشر=نشریه دادرسی شماره 85 ساله پانزدهم فروردین و اردیبهشت 1390|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5105600|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=}}</ref>