ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[شخص ثالث]] که [[جلب شخص ثالث|جلب]] می‌شود [[خوانده]] محسوب و تمام [[مقرره|مقررات]] راجع به خوانده دربارهٔ او جاری است. هر گاه [[دادگاه]] احراز نماید که جلب شخص ثالث به منظور تأخیر رسیدگی است می‌تواند [[دادخواست]] جلب را از دادخواست اصلی تفکیک نموده به هریک جداگانه رسیدگی کند.

* {{زیتونی|[[ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

کلیه حقوق و تکالیفی که برای خوانده اصلی دعوی مطرح می‌شود مشمول [[مجلوب ثالث]] می‌باشد مانند حق طرح ایرادات ماده ۸۴، فاصله ابلاغ تا جلسه و …<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=456080|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1619508|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=2}}</ref>

صدور قرار تأمین خواسته به درخواست مجلوب ثالث منتفی است، اما صدور قرار تأمین بر علیه مجلوب ثالث به درخواست جالب ثالث (که همان خواهان دعوای جلب ثالث می‌باشد) مجاز است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1341716|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref> به نظر برخی از اساتید خوانده دعوی ثالث حق طرح دعوی تقابل را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5289896|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>