ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به این ماده، [[دادگاه]] صرف مجاز به افزایش میزان تأمین می‌باشد و نمی‌تواند میزان تأمین را کاهش دهد، مگر اینکه اینگونه استدلال شود که منظور از وضع این ماده تناسب تأمین بوده‌است خواه کم شود یا زیاد دادگاه می‌تواند آن را اعمال نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=456380|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>  

در هر حال نوع تأمین در این موارد اعم است از [[وجه]] نقد و [[مال منقول|اموال منقول]] و [[مال غیرمنقول|غیرمنقول]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312268|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>

 

ضمانت اجرای عدم سپردن تأمین افزایش یافته همان ضمانت [[ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] می‌باشد که با درخواست متقاضی تأمین قراررد دادخواست صادر می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5312280|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref>