تامین دلیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تامین دلیل''' شیوه ای است برای حفاظت از حالات و وضعیت‌هایی که امکان تغییر آنها وجود داشته و درخواست کنندهِ آن قصد دارد به منظور اثبات [[ادعا|ادعای]] خویش در آینده به آن وضعیت، استناد نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شیوه هایی عملی از طرح و دفاع دعاوی سرقفلی و حق کسب و پیشه و تجارت|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4189180|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=زینالی|چاپ=1}}</ref> به بیان دیگر تأمین دلیل به معنای در امنیت قراردادن [[ادله اثبات دعوا (مدنی)|ادله]] می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=خود آموز و راهنمای آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=طرح نوین اندیشه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1605976|صفحه=|نام۱=مهرداد|نام خانوادگی۱=افضلی|چاپ=2}}</ref> در مواردی که اشخاص [[ذی نفع|ذی‌نفع]] احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل [[تحقیق محلی]] و [[کسب اطلاع از مطلعین]] و [[استعلام نظر کارشناسان]] یا [[دفاتر تجاری]] یا استفاده از [[قرینه|قرائن]] و [[اماره|امارات]] موجود در محل یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است، متعذر یا متعسر خواهد شد، می‌توانند از [[دادگاه]] درخواست تأمین آنها را بنمایند. مقصود از تأمین در این موارد فقط ملاحظه و صورت برداری از این گونه دلایل است.<ref>[[ماده ۱۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی]]</ref>