ماده ۱۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی''': اگر در جریان رسیدگی به [[دعوای تصرف عدوانی]] یا [[دعوای مزاحمت|مزاحمت]] یا [[ممانعت از حق]]، [[سند]] ابرازی یکی از طرفین با رعایت مفاد [[ماده ۱۲۹۲ قانون مدنی|ماده (۱۲۹۲) قانون مدنی]] مورد [[تردید]] یا [[انکار]] یا [[جعل]] قرار گیرد، چه تعیین [[جاعل]] شده یا نشده باشد، چنانچه سند یادشده مؤثر در [[دعوا]] باشد و نتوان از طریق دیگری حقیقت را احراز نمود، مرجع رسیدگی کننده به اصالت سند نیز رسیدگی خواهد کرد.

* [[ماده ۱۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۲۹۲ قانون مدنی]]

[[دعوای تخلیه|دعاوی تخلیه]]: هر [[دعوا|دعوایی]] که در رابطه با [[تخلیه]] و [[خلع ید]] از اعیان [[مال غیرمنقول|غیرمنقول]] باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=330540|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

در [[ادعا|ادعای]] [[جعل]] اثبات جعلیت [[سند]] به عهده [[مدعی]] جعل و در [[اظهار]] [[انکار]] یا [[تردید]] اثبات صحت و اصالت از وظایف استناد کننده به سند خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571072|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> نکته‌ی دیگر این که [[حق]] ادعای جعل مقرر در این ماده، نقض کننده مقررات مربوط به جعل و انکار و تردید نبوده و رعایت آن موارد الزامی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=456788|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> در نهایت، شایان ذکر است در صورتی که [[مدعی علیه|مدعی‌علیه]] سندی مبنی بر [[رضایت]] مدعی نسبت به اقدامات وی ابراز نماید دعوای مدعی رد می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571064|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>