ماده ۱۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبارت «هر ادعایی» منصرف به [[دعوای حقوقی|دعاوی حقوقی]] است زیرا تنها در مورد دعاوی حقوقی می‌تواند [[گزارش اصلاحی]] تنظیم نمود. البته اگر رضایت یا گذشتی نسبت به [[شکایت]] کیفری در [[دادگاه حقوقی]] صورت گیرد در [[دادگاه کیفری]] قابل استناد می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=467724|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557480|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> طرفین می‌توانند بدون توجه به میزان [[خواسته]] دعوا از [[شورای حل اختلاف|شوراهای حل اختلاف]] درخواست سازش نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557492|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> موضوعات مدنی که دارای احکام خاص می‌باشند مشمول این ماده نمی‌شوند مگر اینکه مورد تأیید و امضای [[دادگاه]] قرار گیرند مانند [[توافق]] به [[طلاق]] که دارای قانون خاص است و بدون صدور [[گواهی عدم امکان سازش]] یا حکم طلاق از طرف دادگاه اثر حقوقی نخواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1249324|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>