۸٬۲۳۶
ویرایش
حقوق ارتباطات: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
=== در جهان === | |||
روند جهانی شدن حقوق ارتباطات در چهار دوره رخ داده است: | |||
# مرحله اول، قرون هجدهم و نوزدهم: در این دوره [[کشور]]<nowiki/>ها پیش قدم شدند تا اولین چهارچوب های حقوقی را برای [[مطبوعات]] تدارک ببینند و اصل آزادی مطبوعات را در [[قانون اساسی|قوانین اساسی]] و سپس در [[قوانین عادی]]، پیش بینی کنند. گام بعدی اقدام در جهت آزادی مطبوعات بود. از جمله می توان به نشر آزاد روزنامه ها بدون هیچ گونه محدودیت و نظارت قبل از انتشار، عدم توقیف و تعطیل خودسرانه آن ها بعد از انتشار، پیش بینی دقیق ضوابط مسئولیت های قانونی نشریات و رسیدگی به [[تخلف|تخلفات]] و [[جرم|جرایم]] احتمالی آنان در [[دادگاه]] ها با حضور [[هیئت منصفه|هیات منصفه]]. | |||
# مرحله دوم، پیشرفت تکنولوژی: در این مرحله تکنولوژی های ارتباطات و اطلاعات مانند تلفن، تلگراف، سینما، رادیو، تلویزیون گسترش پیدا کرد. دراین دوره [[جامعه ملل]] شکل گرفت و روابط بین الملل در ابعاد مختلف از جمله اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و غیره گسترش یافت. | |||
# مرحله سوم، پایان جنگ جهانی دوم: در این مرحله با پایان جنگ جهانی دوم به جهت حفظ صلح، تقویت همکاری میان کشورها، ارتقای [[حقوق بشر]]، سازمان های بین المللی و منطقه ای از جمله [[سازمان ملل متحد]] و [[یونسکو]] تاسیس شد. این سازمان ها توجه خاصی به آزادی مطبوعات و آزادی اطلاعات داشتند و این توجه همچنان به قوت خود باقی است. این سازمان ها نقش اساسی در جهانی شدن حقوق ارتباطات داشته اند. این سازمان ها در حمایت از نقش رسانه، در آگاه سازی ملل، تحکیم صلح و تفاهم بین المللی، گام های موثری برداشتند. | |||
# مرحله چهارم، عصر جامعه اطلاعاتی: در این دوره، شاهد همگرایی میان رسانه های سنتی و مدرن هستیم. به نظر می رسد که در این عصر جدید، رسانه های نوین نه تنها به حمایت از نقش رسانه های سنتی می پردازند بلکه بر اهمیت آن ها به عنوان رسانه ای معتبر و اسنجام دهنده تاکید دارند. باید یاد آوری کرد که حقوق رسانه های سنتی گرچه به مانند حقوق تکنولوژی های نوین اطلاعات و ارتباطات یک حقوق فرامرزی نیست و همچنان حقوق سرزمینی به شمار می رود ولی بسیاری از خصوصیات حقوق جهانی را دارا است. از جمله این خصوصیات می توان به موارد زیر اشاره کرد: الف) یکی از ویژگی های حقوق جهانی، ترکیبی بودن آن است. حقوق رسانه های سنتی نیز تلفیقی از مجموعه قانونگذاری های داخلی، منطقه ای و بین المللی، [[رویه قضایی|رویه های قضایی]] داخلی، منطقه ای و بین المللی و تنظیم گری های مستقل هستند. همچنین خود تنظیم گری این حقوق نیز در عرصه رسانه ها، از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است. ب) حقوق رسانه های سنتی متشکل از هنجارها و استانداردهای الزام آور و غیر الزام آور، توسط تولیدکنندگان متعدد، در دل فضاهایی متنوع و متعدد و در طول زمان شکل گرفته اند. در سه سطح ملی، منطقه ای و بین المللی، نهادهای گوناگون، تحت تاثیر ایدئولوژی مشترک و تقریبا همسو، چهارچوب هایی را در نظر گرفته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصول بنیادی حقوق جهانی ارتباطات (میراث مشترک)|ترجمه=|جلد=|سال=1398|ناشر=مجله پژوهش حقوق عمومی (پژوهش حقوق و سیاست سابق) شماره 62 بهار 1398|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6668604|صفحه=|نام۱=رویا|نام خانوادگی۱=معتمد نژاد|چاپ=}}</ref> | |||
== حقوق تطبیقی == | == حقوق تطبیقی == | ||