نظریه شماره 7/1401/1334 مورخ 1402/05/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شکایت علیه شخصی ناشناس: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/1334|شماره پرونده=1401-168-1334ک|تاریخ نظریه=1402/05/06}}

'''استعلام''': فردی علیه شخصی ناشناس به اتهام سرقت طرح شکایت می کند و در نهایت به جهت عدم شناسایی متهم و فقد ادله در مرحله دادسرا قرار منع تعقیب صادر می گردد. حال سؤال اینجاست که چنانچه پس از صدور قرار فوق، شاکی متهم اصلی را شناسایی و علیه وی طرح دعوی نماید، آیا رسیدگی به این موضوع باید با طرح شکایت جدید باشد یا از طریق تعقیب مجدد وفق ماده ۲۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری؟ توجها به اینکه در پرونده مطروحه متهمی شناسایی نشده است تا از طریق تعقیب مجدد رسیدگی انجام پذیرد.

ثانیا، برابر ماده ۲۶۵ و ۱۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ بازپرس و سایر مقام های قضایی که وظیفه وی را انجام می دهند، نمی توانند به عذر ناشناس یا نامعین بودن متهم قرار منع تعقیب صادر کنند؛ بلکه با شرایط مقرر در ماده ۱۰۴، می توانند قرار توقف تحقیقات صادر و به طور موقت پرونده را بایگانی کنند. ولی در صورت فقد ادله کافی برای انتساب بزه، امکان صدور قرار منع تعقیب نسبت به متهم متواری یا مخفی شده که معین و شناخته شده است، وجود دارد.

در فرض پرسش که درباره سرقت قرار منع تعقیب صادر شده است و سپس متهم یا متهمان با اعلام شاکی شناسایی می شوند، قرار منع تعقیب نسبت به متهم ناشناس، بدون تأثیر است و موجب قانونی جهت الزام شاکی به طرح شکایت مجدد وجود ندارد و مقام قضایی بدون توجه به آن باید به رسیدگی ادامه دهد؛ مگر این که علت صدور قرار منع تعقیب به جهت عدم تکافوی ادله در قبال متهم یا متهمان معین و شناخته شده ولی متواری باشد که در این صورت حسب مورد مشمول مقررات ماده ۲۷۸ از جهت کشف دلیل جدید یا صدور قرار موقوفی تعقیب به جهت اعتبار امر مختوم و سپس اعتراض به این قرار می شود که فرض سؤال هم از این امر خارج است.