۱۲٬۰۵۸
ویرایش
ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(←پیشینه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند. | در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند. | ||
ریاست و نظارت دادگاه‌های صلح و شوراهای حل اختلاف در استان بر اساس [[آیین‌نامه|آیین‌نامه]] [[ماده ۴۰ قانون شوراهای حل اختلاف|ماده (۴٠) این قانون]] تعیین می‌شود. | ریاست و نظارت [[دادگاه صلح|دادگاه‌های صلح و]] شوراهای حل اختلاف در استان بر اساس [[آیین‌نامه|آیین‌نامه]] [[ماده ۴۰ قانون شوراهای حل اختلاف|ماده (۴٠) این قانون]] تعیین می‌شود. | ||
* [[ماده ۳ قانون شوراهای حل اختلاف|مشاهده ماده قبلی]] | * [[ماده ۳ قانون شوراهای حل اختلاف|مشاهده ماده قبلی]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
تبصره ۱- [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] می‌تواند برای تامین قضات شورا از میان قضات شاغل یا بازنشسته استفاده نماید. | تبصره ۱- [[قوه قضاییه|قوه قضائیه]] می‌تواند برای تامین قضات شورا از میان قضات شاغل یا بازنشسته استفاده نماید. | ||
تبصره ۲- مرکز امور شوراها می‌تواند از قضات شورا به صورت تمام | تبصره ۲- مرکز امور شوراها می‌تواند از قضات شورا به صورت تمام وقت یا پاره وقت استفاده نماید. | ||
تبصره ۳- رئیس قوه قضائیه می تواند یک قاضی را برای چند شورا تعیین کند. | تبصره ۳- رئیس قوه قضائیه می تواند یک قاضی را برای چند شورا تعیین کند. | ||