۵۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 149 قانون مجازات اسلامی را به ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
سارا بهادران (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هرگاه مرتکب در زمان ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده به نحوی که فاقد اراده یا قوه تمییز باشد مجنون محسوب می شود و مسؤولیت کیفری ندارد. | هرگاه مرتکب در زمان ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده به نحوی که فاقد اراده یا قوه تمییز باشد مجنون محسوب می شود و مسؤولیت کیفری ندارد. | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
عده ایی از حقوقدانان معتقدند نباید جنون به عنوان یکی از علل رافع مسئولیت معرفی شود زیرا اگر وضعیت دماغی نابسامان فرد شدید باشد به دلیل عدم رکن روانی یا سوء نیت لازم طبعا تبرئه خواهد شد و نیاز به عامل دیگر نیست لیکن اگر جنون تا این حد شدید نباشد اما رابطه ایی میان بیماری دماغی و ارتکاب جرم وجود داشته باشد مسلما رابطه محکم تری بین شرایط بد اجتماعی ورفتار مجرمانه وجود دارد که شخص را بیش از بیماری روانی بسوی ارتکاب جرم میکشد پس چرا دفاع جنون وجود داشته باشد اما دفاع شرایط بد اجتماعی وجود نداشته باشد لذا در این موارد فرد باید مانند سایرین محاکمه لکن در اعمال مجازات بر او بیماری او در نظر گرفته شود و از کیفیات مخففه استفاده نماید<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم) (مسئولیت کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6232304|صفحه=|نام۱=میرمحمد|نام خانوادگی۱=صادقی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس }} | |||