ماده ۱۹۲ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ظاهر ماده بیانگر ان است که اگر نسبت به شهود ادعای جرح شود دادگاه موظف است به این ادعا رسیدگی کند.اما این سخن به طور مطلق قابل پذیرش نیست.باید گفت دادگاه در صورتی به ادعای جرح رسیدگی میکند که اثبات دعوا نیازمند شهادت شهود باشد.بنابراین اگر دادگاه برای دادن حکم از شهادت شهود بی نیاز باشد،لازم نیست که به ادعای جرح شهود رسیدگی بکند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484680|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref>همچنین پس از اطلاع از عدم عدالت شهود،برخلاف نظر فقها خود قاضی نمیتواند رای را نقض کند و تصمیم از طریق اشخاص ذی صلاح قابل اعتراض و در صورت قطعیت دادنامه قابل [[اعاده دادرسی]] و اعتراض از طرق مربوطه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3855968|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>

[[رده:آقایی]]