رای وحدت رویه شماره 797 دیوان عالی کشور درباره نحوه رسیدگی دادگاه‌های تجدیدنظر استان با استناد به تبصره الحاقی ماده ۴۰ قانون نظام پزشکی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 797 مورخ 1399/7/8 هیات عمومی دیوان عالی کشور''': با عنایت به اینکه مطابق تبصره الحاقی (1384/7/13) به [[ماده‌ ۴۰ قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران|ماده ۴٠ قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران]] مصوب ١٣٨٣ «آراء قطعی هیأت های بدوی، تجدیدنظر و هیأت عالی انتظامی نظام پزشکی، ظرف یک ماه از تاریخ [[ابلاغ]]، قابل [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] در دادگاه تجدیدنظر استان می باشد.» و اصطلاح «قابل تجدیدنظر» علی القاعده در معنای رایج و شناخته شده آن به کار رفته است و با توجه به ملاک بندهای ب و پ [[ماده ۴۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ و [[ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ٣۵٨ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ١٣٧٩]]، چنانچه [[دادگاه تجدیدنظر]] استان رأی ماهوی موضوع تبصره صدرالذکر را مخالف قانون تشخیص دهد، آن را نقض و رأی مقتضی صادر می کند و در این حالت ارجاع به هیأت انتظامی هم عرض منتفی است. بر این اساس، رأی شعبه چهاردهم دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان که با این نظر مطابقت دارد به اکثریت قریب به اتفاق آراء صحیح و قانونی تشخیص داده می شود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ با اصلاحات بعدی، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیرآن لازم الاتباع است.