رأی وحدت رویه شماره ۸۳۴ دیوان عالی کشور با موضوع تجویز اعاده دادرسی در صورت تعیین مجازات حبس بیش از حداقل مجازات بدون ذکر علت آن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات رای وحدت رویه دیوانعالی کشور|شماره رای=834|تاریخ صدور=۱۴۰۲/۰۵/۲۴|گروه رای=کیفری|رییس وقت دیوانعالی=محمد جعفر منتظری|نماینده دادستان=سید محسن موسوی|next=رای وحدت رویه 835|prev=رای وحدت رویه 833|محور رای=آیین دادرسی کیفری}}'''رای وحدت رویه شماره 834 مورخ 1402/5/24 هیات عمومی دیوان عالی کشور درباره تجویز اعاده دادرسی در صورت تعیین مجازات حبس بیش از حداقل مجازات بدون ذکر علت آن''': مطابق [[ماده ۱۸ قانون مجازات اسلامی|تبصره الحاقی به ماده ۱۸ قانون مجازات اسلامی]] موضوع [[ماده ۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری|ماده ۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹]]، چنانچه [[دادگاه]] در [[حکم]] صادره، مجازات [[حبس]] را بیش از حداقل مجازات مقرر در قانون تعیین نماید، باید مبتنی بر بندهای این ماده و یا سایر جهات قانونی، علت آن را ذکر کند و با توجه به فلسفه وضع [[قانون کاهش مجازات حبس تعزیری]] در واقع از حیث تعیین مجازات مورد حکم، مجازات مقرر در قانون همان حداقل مجازات حبس است. بنابراین در مواردی که دادگاه بدون رعایت تبصره مذکور، مجازات حبس تعزیری را بیش از میزان حداقل تعیین نماید، مجازات مورد حکم بیش از مجازات مقرر قانونی محسوب می‌شود و به موجب قسمت اخیر بند «چ» [[ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] از موجبات تجویز [[اعاده دادرسی]] است. بنا به مراتب، رأی شعبه سی و هشتم دیوان عالی کشور تا حدی که با این نظر مطابقت دارد با اکثریت آراء صحیح و قانونی تشخیص داده می‌شود